Deel 2 vorige levens in Dolce Acqua – De Omkering

30 december 2015 door 2 Comments

Het zijn indrukwekkende dagen in Dolce Acqua met mijn lief Wim. Iedere dag start ik met een wandeling langs het kiezelstrand. De mooiste stenen neem ik mee. Ze zijn zo bijzonder! Tijdens de strandwandeling komen de volgende zinnen door:

nummer9It’s the tone of your voice that will set you free

You will succeed in everything that you do

Boundaries are there to be broken

The tree of life is captured in a stone 

You are willing to surrender but you need your own space and time to create. We appreciate and value that.

The locked apples will soon fall of the tree. You will unite. All of you. No one will be excluded anymore

Ik vind prachtige stenen met bijzondere opdrukken zoals deze twee, met het getal 9 dat doorgaat in een 0, en een steen waarbij ik onmiddellijk aan mijn verloren zielsliefde moet denken. Bij hem voelde ik altijd de Levensboom. Aan het einde van de strandwandeling komt er een lied in me door met de volgende tekst:

The time that you worry
The time, that you hurry
Is gone, my dear, that is gone. 

Just walk and sing
and pray and be a wing
for those,
who are messing up their lives

And you will see
The sea is giving you freedom
And the stones
will be
They just will be

The time that you worry
The time, that you hurry
Is gone, my dear, that is gone. 

There’s no need to pray
There’s no need to stay
In all the times
Of worries and desillusions

It’s the sea
That will roll over me
The sea 
will set you free
Will set you free
Will set us free

Er komen veel vorige levens voorbij. Het wordt me wel duidelijk dat ik niet voor niets in Italie ben.

Heling met mijn zielsliefde

tree_of_lifeManon krijgt veel informatie door tijdens de 5 healingen die ze me deze week op afstand geeft. De informatie is aanvullend en ondersteunend in wat ik ervaar. Ik ben zo blij dat ik het niet alleen hoef te doen en ik ervaar het als magisch. Ik maak een energetisch reisje naar de Akasha Kronieken, de energetische bibliotheek waar mijn levensbestemming ligt opgeslagen. Ze geeft me informatie over mijn verbinding, of beter gezegd mijn verstrikking met mijn zielsliefde die ik onlangs heb losgelaten. De ontmoeting met zowel Bri als met hem was een zielsafspraak. De herkenning van de zielendelen die ik van hen in mij droeg, was voor hen voldoende. Zij kregen hierdoor het gevoel dat ze ‘klaar’ waren.

Het eczeem dat ik heb draagt een deel van zijn verantwoordelijkheid en is een uiting van de wond en de pijn die er bij hoort. Zijn pijn. Door hem los te laten, zal mijn wond genezen… De pijn is voor mij te groot om te dragen. Ik mag zelf bepalen of en hoe ik dat laatste stukje energetische navelstreng doorknip. Pffft. Wat een opdracht!

Soldaten en transformatie

Manon laat me een aantal dingen weten. Er schijnen ook veel soldaten om mij heen te hangen, en ook Joden. Ze groeten me en zijn blij dat ik er ben om de oude pijn naar het licht te brengen. Blijkbaar heb ik deze taak op mij genomen vanuit een vorig leven. Ik fungeer als een spin in een web en er komen de zielen van heinde en ver naar me toe om getransformeerd te worden. Ik ben de grote schoonmaker. We vormen met veel mensen die in het leven van Jezus en Maria vrouwen waren, een ondergronds netwerk dat lichtwerk doet. Nu mag het allemaal in de openbaarheid worden gebracht. Daarin speel ik een centrale rol. Nou ja zeg! En ik vind diezelfde dag die steen met spin-tekening waarvan ik voel: dit ben ik! Waaah!

Ik krijg te horen dat ik in de grot een ‘Zegel’ zal openmaken, waardoor er een verbinding tussen hemel en aarde gemaakt kan worden. Er zal vanuit de aarde licht stromen naar de hemel toe. Ik zal er een portaal openen en er is blijkbaar lang op gewacht. Het is een oude zielsafspraak die nu wordt ingewilligd. Manon ziet rijen Joden die mee willen naar St. Baume. Ze willen dat hun stuk naar het licht wordt gebracht zodat er geen afscheiding meer is.

De transformatie in St. Baume

Als we op de laatste dag van ons verblijf in St. Baume aankomen, schijnt de zon. Het is een half uurtje lopen naar de top van de berg waar de grot is waar Jezus en Maria tijdens het leven zouden zijn geweest. Als we een beetje doorlopen, zijn we er om 15:00u, zegt Wim. ‘Nee hoor, zeg ik, we zullen om precies 15:15u daar zijn.’ Ik weet niet waar ik het vandaan haal. We passeren een boom met het getal 5 erop. Ik denk weer aan de 5 leiders van de zomertraining en ook aan de 5 religies. We gaan ze verbinden tot een geheel: De Liefde. Ik weet het zeker!

Om precies 15:15u zijn we boven. Dat vertelt Wim me later als we weer terug zijn, want naarmate ik dichter bij de grot kom, begint mijn lichaam weer te trillen. Ik laat het maar gebeuren. Als ik bijna bij de grot ben, geven mijn gidsen me aan om mijn telefoon stil te zetten. De kans dat mijn zielsliefde me gaat bellen is groot, en het is niet te bedoeling. Als ik in de grot kom, zie ik zijn zoekende ziel. Hij is los van me, ergens in de hoogte. Hij zoekt me en probeert contact met me te maken. Het lukt hem niet. Het lukt mij ook niet om met hem contact te maken. Het is een onwerkelijk gevoel. Ik voel en zie het stukje energetische navelstreng nog dat afgeknipt mag worden zodat mijn navel kan helen. Daarom ben ik hier.

Drie vrouwen

drie_vrouwen_grotAls ik de grot binnenkom, word ik als een waanzinnige naar achteren getrokken. Daar zie ik een groot wit beeld. Het is een beeld van drie vrouwen. Er staat een bidstoel voor het beeld. Ik kniel er op neer en ik moet ontzettend huilen. Mijn lichaam schudt als een gek, het is maar goed dat ik zit. Ik kijk naar het beeld van de drie vrouwen. Wie zijn ze? Ik sluit mijn ogen. Het is Sherida, een vriendin en collega van me die ook mee is geweest naar Rennes le Chateau, het is Manon en het is de vrouw van mijn zielsliefde. Ze zijn hier om mij te helpen. Ik blijf maar huilen. Het verdriet is te groot. Ik kijk naar mijn buik, naar mijn navel en het strengetje dat er nog aan bungelt.

3Kaarsjes_grotDe vrouwen leggen hun hand op mijn navel. Eerst Sherida, dan Manon en dan de vrouw van mijn zielsliefde. ‘Wil jij het doen?’ vraag ik Manon terwijl ik haar de schaar geef. Ik kan het niet zelf. Het is te moeilijk en te pijnlijk. Dat doet ze. De vrouw van mijn zielsliefde legt haar hand op mijn wond. Het is gebeurd. Het laatste stukje verbinding is nu werkelijk afgeknipt. Het huilen wordt langzaam minder totdat het stopt.

Ik sta op en steek drie kaarsjes aan. Een voor mijzelf, een voor mijn zielsliefde en een voor zijn vrouw. Ik spreek de wens uit dat we alledrie gelukkig mogen worden en dat hij en ik ooit bij elkaar mogen komen. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik een kaarsje voor mezelf opsteek. Tot nu toe heb ik dat altijd gedaan alleen maar voor anderen…

Ik heb nog twee steentjes in mijn hand. Het zijn een soort zwarte, ronde magneetjes die ik ooit kreeg van mijn websitebouwer in de tijd dat ik borstkanker had. Ze waren bedoeld om het mannelijke en het vrouwelijke in mij te herenigen. Ik mag de stenen hier achter laten, zo voel ik, en ik leg ze in hoekje bij het vrouwenbeeld. Het wordt weer tijd dat Maria, het vrouwelijke, terugkeert in de kerk. Zo voelt het.

De stenen harten

2_losse-hartenDan sta ik op en ga ik naar een ander, dieper gelegen gedeelte in de grot. In mijn hand hou ik een steen vast. Het heeft de vorm van een driehoekig hartje. Deze steen is verbonden met mijn jeugdliefde die op deze dag geopereerd is aan zijn hart… Ik ben niet voor niets in Italie. Ik weet het. Voordat ik de trap afga, wordt me gevraagd om een gebed op te zeggen. Ik bid dat alle mensen en alle religies verbonden zullen worden door eenheid:  De Liefde. No more wishes.

Als ik de trap af ben kom ik bij een beeld van Maria Magdalena. Iemand had een klein stenen hartje bij de voet van het beeld gelegd. Ik leg mijn stenen hartje er bij… Het is alsof het hartje er op wachtte dat er gezelschap kwam. Ik heb niet het gevoel dat er meer gedaan wil worden en ik ga weer naar boven.

De verborgen geschiedenis van de relikwieën

de engelDan verken ik de rest van de grot. Er is een gedeelte dat me angst aanjaagt. Het is het gedeelte waar allerlei relikwieën staan. Ik loop er langzaam naar toe. De energie is onheilspelbaar. Ik huiver. Mijn lichaam begint weer als een waanzinnige te trillen. Ik weet dat dit gaat over het leven van Jezus en Maria Magdalena. Ze zijn hier geweest. Ik voel het. Was de plek oorspronkelijk bedoeld als plek voor heling en genezing, voor gebed, voor terugtrekken… er is hier meer gebeurd dan dat.

zware_energie_verkrachtingLangzaam loop ik in de richting van het beeld van een engel. Het is alsof mijn voet aarzelt en geen stap verder wil zetten. Ik begrijp niet waarom. Ik blijf een tijdje staan, al tappend met mijn rechter voet. Mijn voet wil niet echt verder, alleen mijn teen raakt steeds even de grond. Het is alsof de engel me wil waarschuwen: Weet je het zeker? Toch voel ik dat ik verder moet. Ik weet niet waarom. Ik moet weten wat er gebeurd is. De wereld moet het weten. Dit is mijn taak. Dit heb ik op me genomen. Dit is waarom ik hier ben.

Van innerlijke oorlog naar innerlijke vrede

Ik loop verder, richting ‘de plek des onheils’. Ik weet niet wat hier gebeurd is, maar ik word ter plekke misselijk. Ik weet alleen maar dat ik heel snel een foto moet maken en dat die foto voor iemand is. Later blijkt dat het een van de 144 zielen uit onze zielengroep die met elkaar verbonden zullen worden door het licht. Ook hij mag zijn eigen innerlijke oorlogscode transformeren naar een innerlijke vredescode en hij heeft de foto nodig voor de energie-overdracht.

Ik weet niet hoe snel ik de foto moet nemen om vervolgens er weer snel bij vandaan te gaan. Bah. Ik herken de energie echter wel. Het is de energie van verkrachting… het is de energie die ik herken omdat ik zelf een verkrachter was in het leven van 1497, vele eeuwen later…

Vorig leven met Jezus en Maria

Later zie ik de bijbehorende beelden. Dat gebeurt als ik de grot uitga en van buiten naar binnen kijk. Dan zie ik de mensen uit het leven van Jezus en Maria Magdalena. Ik zie de mannen met knuppels en zwaarden die binnenkomen. Ze hebben geen enkel mededogen met de poortwachter van de grot: mijn jeugdliefde in dat leven. Hij probeert hen met redelijkheid en woorden te overtuigen maar de mannen zijn meedogenloos. De leider grijpt de eerste beste vrouw bij de arm en ze wordt naar de plek des onheils gesleept. Daar wordt ze op een brute manier geslagen en verkracht…

Verkrachting, vergeving en heling

uitzicht grot st BaumeAls ze de grot weer verlaten, vergeeft Jezus het hen. Dat doet hij hardop. Hij zegent de verkrachter bij het weggaan en zegt dat hij in hem zichzelf herkent. De man kijkt hem heel even aan alsof hij volslagen gek is, en loopt dan weg, de grot uit. Maria buigt zich met anderen meteen over de gewonde vrouw. Het wordt stil in de grot. De mensen fluisteren zachtjes en de vrouw kermt van de pijn. Het duurt vijf dagen. Door de heling die Jezus en Maria Magdalena brengt, is ze na vijf dagen verlicht en een nieuw mens geworden. Dat is wat deze Christusenergie doet… Ik denk aan mijn jeugdliefde die deze ochtend geopereerd is aan zijn hart. Ik hoop maar dat het allemaal goed gaat met hem en dat het geen vijf dagen gaat duren.

We gaan nog even naar een plek in de grot waar boeken en foldertjes liggen. Ik wacht er tot het schudden van mijn lichaam is opgehouden en neem een paar prentjes mee. Dan lopen we weer naar beneden. Ik ben zo blij dat Wim bij me is en dat hij alles leidt. Ik hoef niets anders te doen dan me aan hem over te geven en aan dat wat er gezien en gevoeld wil worden. Wim zorgt voor de leiding en voor de autorit.

Maria Magdalena

We rijden weer verder, naar St. Maxime. Daar staat een basiliek waarin onderin de crypte, de overblijfselen van Maria Magdalena zouden liggen. Terwijl ik het schrijf, google ik even op St. Maxime en Maria Magdalena. Daarbij stuit ik op deze site, waarin meer beschreven wordt over de vermoedelijke rol van Maria Magdalena en haar reis door vele plaatsen in Frankrijk, waaronder Rennes le Chateau en St. Maxime. Er wordt geschreven over ‘vermoedelijke rol, maar ik weet. Ik heb haar gezien en ik heb gezien wat er gebeurd is…

Naar de basiliek in St. Maxime

Wim vraagt hoe het met me gaat. Er staat me nog een derde deel te wachten en ik heb al zoveel ervaren deze dag. Ik vraag aan mijn gidsen of ik het wel aankan, en of mijn lichaam het wel aankan, al deze informatie. Ik krijg een bevestigend antwoord en ik besluit om er voor te gaan. Nu ik toch hier ben, kunnen we het maar beter allemaal gehad hebben. We parkeren vlakbij de basiliek en gaan de basiliek in, op zoek naar de crypte.

mary-magdalene-skull-reliquaryAls we er aan komen nadat we een trap zijn afgedaald, staat er een groep Fransozen, die onderwijs krijgen over de crypte. Ik versta er niks van wat ze zeggen. Mijn lichaam reageert echter meteen. Ik sta helemaal stijf, alsof ik in een dwangbuis wordt geplaatst. Het gevoel dat ik er bij krijg is dat ik als een raket de lucht in wordt geschoten. Het wordt heel licht in mijn hoofd. Het is een prettig gevoel en mijn buik begint weer te trillen. Ik laat het maar gebeuren. In gedachten zing ik het lied van de zee… het is alsof ik het lied zing voor Maria Magdalena, de vrouw die door de kerk verbannen werd.

Initiatie in verbinding van religies

ISt Maxime basiliekk loop door de basiliek. Mijn armen en lijf gaan in de ISIS-houding: mijn armen strekken zich recht naar achteren en ik ga door mijn knieën. ISIS is een Egyptische godin. Ze is de moedergodin die symbool staat voor vruchtbaarheid, ze is de godin van de maan en de sterren. Manon had me verteld over de ISIS-energie die ik met me meedraag: onverschrokken, daadkrachtig, vurig en gedurfd. Ik voel dat de energie zich verbindt met Maria Magdalena. Het is een initiatie van een verbinding tussen twee religies, zo voelt het: De Islam en het Christendom…

Het duurt niet lang. Waar het trillen in de grot alles bij elkaar een half uur duurde, ben ik hier binnen twee minuten klaar. Ik heb niet het gevoel dat ik hier langer moet zijn en loop weer naar boven. Daar ga ik naar een ander gedeelte, waar een altaar staat en een beeld van Maria. Een gigantische zon. Ik Er staat een bidstoel voor, net als in de grot. Weer kniel ik er op. Deze keer hoef ik echter niet te huilen. Ik voel dat Wim achter me moet komen staan, en nog voordat ik het hem kan vragen, staat hij achter me. Hij legt zijn handen op mijn schouders. Het is alsof Jezus door hem heen komt en alsof deze al onze belangrijke chakra’s en punten met elkaar verbinden: onze hoofden, onze harten, de buiken en de voeten. Job done. Mission for this trip completed.

Gouden zegening

Het voelt heel bijzonder om daar zo met Wim te staan. Het is alsof we gezegend worden, in stilte en met sereniteit. Het is overweldigend in zijn eenvoud. Ik voel het licht en het goud. Ik zie het goud voor me. Het ontroert me meer dan ik kan zeggen met woorden.

We gaan nog lekker even ergens wat eten en rijden dan terug naar het vliegveld. Alles verloopt mooi op tijd en nog net voordat ik in het vliegtuig stap stuur ik, als ik twee mensen wiens naam ik door kreeg als zijde twee mensen van de groep die verbonden zijn in de zielengroep van 144, wat foto’s door. Een van hen is een bekende internationale trainer en lichtwerker. Als ik hem vertel over de initiatie van de vrouwenenergie die hij mag ontvangen, laat hij me weten dat het op het perfecte moment binnenkomt. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

De verbinding met Nederland in het nu

Mijn jeugdliefde maakt het op afstand in dit leven spannend, zo verneem ik ’s avonds als ik weer terug ben in NL. Ze vermoeden complicaties na de hartoperatie. Op zielsniveau lijkt hij nog te zweven in de tijd van Jezus. Ik zie hem voor de grot staan. De grot is leeg en het is zo goed als donker. Er zijn geen mensen meer, iedereen is naar huis. ‘Wat doe je hier?’ Vraag ik hem. ‘Ik moet de boel bewaken,’ zegt hij. ‘Ik moet zorgen dat er niemand meer naar binnen komt. Dit mag nooit meer gebeuren.’ Hij kijkt stoïcijns voor zich uit en negeert me.

‘Het is anno 2015. Je hoeft hier niet meer te zijn. De tijd van dit waken en lijden is voorbij. Je mag naar beneden lopen. Daar wachten je vrouw en je kinderen. Daar is het licht.’ Hij kijkt me aan. ‘Zou je denken?’ ‘Ik weet het zeker’, zeg ik. ‘Ik kan zien in het donker, jij in het licht. In die wetenschap kunnen we samen verder. Jij en ik. Zo zien we samen alles.’ Hij glimlacht. ‘Dus er is niemand meer daar binnen?’ vraagt hij me nog een keer. ‘Er is niemand meer,’ verzeker ik hem. Dan lopen we samen de berg af. Hij is ontslagen van een oude verplichting, zo voelt het.

Manon krijgt een dergelijke bevestiging via de ET’s. Zijn ziel mag zijn levenscontract herzien en zijn leven opnieuw invulling geven. De omkering…

Op ziekenbezoek

Op de vijfde dag bezoek ik hem in het gewone leven in het ziekenhuis. Het gaat gelukkig goed met hem. De complicaties die er aanvankelijk leken te zijn, blijken reuze mee te vallen. Als hij me het litteken op zijn borstbeen laat zien, voel ik de energie die tussen ons overgedragen wordt. Het is niet tegen te houden. Mijn benen gaan hopla de lucht in. Later zie ik de bijbehorende beelden. De grot in St. Baume is verlicht, het gebeurt van onder uit en het licht gaat door de hele grot heen, zo de wereld in.

In de nacht droom ik, dat er niet alleen licht is in deze grot, maar dat er een heel gangenstelsel is tussen diverse grotten in Frankrijk en dat al deze gangen nu verlicht zijn. De mensen vieren feest op de berg. Er is wijn en er zijn hapjes en de kinderen spelen door de verlichte gangen… De tijd van kerst komt er aan. Wat een feest! Ik ben blij dat ik weer in Nederland ben en ik ben benieuwd naar de impact van dit alles op mijn leven. Wordt vervolgd…

Filed Under: vorige levens Tagged With: , , , , , ,

Ontmoeting met vorig leven als tempelvrouwe tijdens Orgasmic Meditation

17 december 2015 door 1 Comment

OMTijdens de week in Italie, geeft Wim mij een OM-meditatie. OM staat voor Orgasmic Meditation. Het is een methode waarbij de clitoris gedurende 15 minuten via zachte strijkende bewegingen aangeraakt wordt, en waarbij een hand onder het bekken ligt ter ondersteuning. Het is een mediatie methode waarbij de man de vrouw eert in het vrouw zijn en in haar seksualiteit, waarbij het niet de bedoeling is dat de vrouw klaarkomt, maar dat de energie in het hele lichaam verspreid wordt.

Ik heb eerder geschreven over OM in deze blog. Daar kun je ook meer lezen over de functionaliteit ervan en een instructie video zien. De week in Italie is bedoeld om te schrijven, maar tijdens deze week ontving ik tevens 5 healings op afstand van Manon van den Boorn met als doel na zoveel jaren eindelijk een einde te maken aan het eczeem dat ik al vele jaren heb rond mijn vrouwelijke geslachtsorganen en het laatste jaar ook aan mijn buiknavel.

Zielendelen teruggeven

Door de healing van Manon wordt me duidelijk gemaakt dat [Read more…]

Filed Under: Boodschappen uit de hemel, Energetische Genezing, vorige levens Tagged With: , , , , , , , ,

Stap 1 van innerlijke oorlog naar innerlijke vrede

12 december 2015 door Leave a Comment

De afgelopen week was ik in Italie, samen met mijn lief Wim. Daar was ik om te schrijven aan deel 3 van mijn trilogie Dubbelliefde 3.0, en daar werd ik uitgenodigd tot het ontvangen van 5 afstandshealingen van onze vriendin Manon van den Boorn die werkt met ET’s. Ik was verrast om te horen dat het 5 dagen achter elkaar zou zijn maar toen ik opgeroepen werd dat de tijd van de 5 helingen was gekomen, voelde ik alleen maar: dit klopt en het is iets groots, zo groot dat het niet in een dag kan. Ik besloot me er aan over te geven.

5 healingen op weg naar Innerlijke Vrede

De eerste dagen van de heling waren een voorbereiding op wat komen ging, zodat mijn lichaam het ook aan zou kunnen. Ik herinner me de opdracht om mezelf in te bakeren, zoals je dat met babies doet. Daar lag ik dan op bed, ingebakerd in een slaapzak waarin ik geen kant op kon. Voor sommigen zal het misschien een gevoel van paniek opleveren maar voor mij was het alleen maar ontspanning en een manier om me volledig bewust te zijn van de contouren van mijn lichaam. Na een tijdje kwamen de beelden die ik mocht zien en na afloop kreeg ik de uitleg van Manon zoals zij die ontvangen had door de ET’s. [Read more…]

Filed Under: Energetische Genezing, vorige levens Tagged With: , , , , , , ,

Releasing blocked energy in order to heal the Heart

7 augustus 2015 door 1 Comment
tweelingvlamAfgelopen nacht schreef ik in mijn diepste wanhoop mijn diepste verlangen naar een van mijn geliefden. Hij is gebonden en onze liefde kan daardoor niet vrijuit stromen, althans niet in de vorm waar ik naar verlang. Al die tijd had ik dit niet durven doen, omdat ik er van alles van vond. Tot er dit ‘nu of nooit’ gevoel kwam. En ik het deed. Toen ik het geschreven had, viel ik in slaap en had ik een bizarre droom.

Droom over herseninfarct

Ik ben buiten met mensen en kijk in een put. In de put zit een vrouw in een rolstoel. Ik lig op mijn buik en wil haar eruit halen en reik naar haar uit. Ze kijkt op en begrijpt niet wat ik doe. Ze zit daar namelijk prima! Dan gebeurt er iets geks. Ik voel hoe er in mijn hart iets loslaat, dat naar mijn hoofd gaat. Mijn hart pompt iets los en het zet zich vast in mijn hoofd. ‘Oh God, ik krijg een herseninfarct’, denk ik in mijn droom. Ik voel de paniek. Ik kan het niet stoppen. Dit gebeurt! En ik herinner me dat ik daar eens over gelezen had, hoe een vrouw alles voelde aankomen, zich er niet tegen kon verzetten, een tijdlang niet kon spreken tot zij vele maanden later weer herstelde. Dat flitste door mijn hoofd in die droom, terwijl ik voelde: ik heb hulp nodig en wel meteen. 

putIk kwam overeind, weg van de put en riep mijn vrienden. Help me, het gaat niet goed met mij, dit gaat niet goed. Ik moet naar het ziekenhuis, dit gaat niet goed. Ik kroop over de grond maar kon niet meer overeind. Ik voelde hoe ‘het’ in mijn bloedvaten zich vastzette, in mijn hoofd en hoe de rechterkant van mijn gezicht zich langzaam verlamde. Mijn mondhoek zakte naar beneden. Er kwam hulp, Godzij dank stonden we voor de ingang van een ziekenhuis. Ik kon meteen geholpen worden. Nu was het een kwestie van overgave. Toen werd ik wakker.’
Terwijl ik dit droomde, registreerde ik dat mijn ademhaling van tijd tot tijd stopte, de zogeheten apneu, en dat ik dan even wakker werd om heel diep adem te halen om vervolgens weer verder te dromen.

Het inzicht en de bevrijdende emotie

Vanochtend na een telefoongesprek met mijn geliefde, die me een ander beeld liet zien dan mijn verlangen, viel het kwartje. Het kwartje van het verbod op mijn verlangen. Het inzicht waarom ik me altijd zo aangepast had. Het had te maken met een gebeurtenis uit het leven van mijn ouders. De boodschap die onbewust aan mij werd doorgegeven: het verbod op de liefde. De emotie die ik nooit had willen voelen. Het verlangen dat ik niet had mogen voelen van mezelf. En met dat inzicht en door het te verdriet erover te voelen, verloste ik met deze tranen mijzelf van de blokkerende energie die zich had vastgezet in de rechterkant van mijn hoofd. Ik voel het nu nog.
Vanochtend tijdens mijn wandeling werd ik uitgenodigd om te mediteren en kwam de volgende channeling door. Ik deel mijn ervaring graag met de wereld.
There was a time where people just connected from the heart. Where the heart would allow everybody to feel what needed to be felt. The most dark side of the ego and the light of the heart. Life includes both. There is no option not to include or exclude the heart. Even though a heart is locked and not open for the love of others, there is love. Your heart loves you and ’thinks’ that you are worth it to be lived. It pomps your blood freely and without hesitation through your arteries and veins. The heart is you and you are the heart. And it loves you. No matter what. 

 
hoofd_hart2When the energy stops flowing, because of the mind interfering with it, the heart will protest. It will shrink, but still then it will love you. It loves you and serves you to have all the experiences in order to clarify your mind and to find out that all interference of the mind is an illusion. Even if you start to believe it is not, and your body starts to protest because of your denial that the heart and the love in the heart exists, the heart is there. The love is there. And if you keep denying that the love is there, the heart will give you an opportunity to experience that the love is there, even if the body does not function properly because of the denial of the yourself – The Self. 

leonie_hartThat is what happened in your dream last night. You had felt how it was if you had denied to feel and express your deepest desire. If you had denied it, something like that could or would have happened in order to prevent you from further suffering.
The illusion of suffering can only be felt by the human body. If people end up in a wheelchair like you experienced in the dream, other people think that these people suffer. And yes, the body does but the heart does not and the soul stays alive, in order to give somebody the opportunity to feel the love of the heart and the love of itself and the love of life itself. It a mechanism of protection. The protection of the love.

 

We are so proud and happy that you released the burden of your mothers soul, as with feeling the feelings you felt and expressing it, you did that. It was your mothers and it was yours. You carried it together. Now you released it.  

You have felt now how it has freed you in your essence and you even made the next step by calling your friend once he contacted you. He (his heart) just felt that you needed to release and give words to your feelings and experiences. He always contacts you at the right moment even if you do not hear from him for months. That is what love does. Your heart was looking for a way to make you feel free in order to express and share the eternal love and the lessons of the heart with the world.

We love you and we are with you…

Opgelost

Het is een wonderbaarlijk gevoel. Ik kan het niet anders uitleggen. Het is alsof er een stuk mist in mijn hoofd is gekomen, alsof er iets is waar ik niet meer bij kan. Het is weg. Opgelost. Het voelt nog een beetje duf, maar ik voel me bevrijd. Ik gun het iedereen.
Wees niet bang voor je emoties of je verlangens. Sta jezelf toe ze te voelen en bevrijd jezelf. Ik ben niet meer of minder dan jij. Ik ben net zoveel mens als jij. Ieder mens heeft dezelfde emoties, behoeften en verlangens. We ervaren ze alleen in een andere vorm.
Geniet van je leven en weet dat jouw hart uit liefde voor jou klopt.
Altijd.
Ps: vind jij het moeilijk om jouw diepste emoties te durven voelen of om je verlangens uit te drukken? Maak gerust een afspraak voor een verhelderingsgesprek. Ik help je graag. 
Filed Under: Boodschappen uit de hemel, Energetische Genezing

Billenkoek

6 juni 2015 door 1 Comment

billenBillenkoek. Mijn stuitje brandt. Het levende bewijs dat sommige pijnlijke emotionele herinneringen zijn opgeslagen in ons lichaam. Iedere keer weer ben ik verwonderd over wat er gebeurt als je met liefde en een open hart wordt aangeraakt.

Vanochtend masseerde mijn lief zachtjes een drukpunt aan de rechter zijkant van mijn bilnaad en toen gebeurde er iets wonderlijks. Ineens zag ik beelden van de hand van mijn vader die mij als kind billenkoek gaf. ‘Dat is waar ook, die heeft me heel wat geslagen vroeger’, verzuchtte ik tegen mijn lief. Ik registreerde de onmacht van mijn vader. Mijn rechter been begon te schoppen. Dat is wat er gebeurt als opgeslagen energie zich vrijmaakt. Ik volg de signalen van mijn lichaam en laat het gaan. Het kan er maar beter uit zijn. Ik ben blij dat ik inmiddels neutraal naar dit soort dingen kan kijken en me niet meer verlies in emoties. Dat is wat liefde doet.

Terug naar mijn jeugd

billenkoekAfgelopen donderdag ruimde ik samen met mijn lief de laatste spulletjes van het ouderlijk huis op. Ik vond er een briefje dat ik op mijn vijftiende schreef aan mijn ouders. Ze waren woedend op me omdat ik te laat was thuisgekomen en ik verwachtte nog meer boosheid vanwege een slecht rapport. Ik herinnerde me de frustratie van mijn vader uit die tijd en mijn scherpe mond, recalcitrant als ik was. Pas toen ik na de zoveelste woedeaanval wegliep van huis, stopte hij met slaan. Ik vond dat ik oud genoeg was en hij blijkbaar ook.

Onuitgesproken verdriet

Als kind vond ik het zo gewoon dat ouders ons af en toe sloegen als wij niet luisterden, dat ik het eigenlijk was vergeten. Tot ik het vanochtend terugzag. Ach ja, zo deden ze dat vroeger!

Ik vroeg mijn lief om de andere kant ook maar even te masseren. Dat ene drukpunt daar net naast het stuitje. Het is zo heerlijk als je precies voelt waar je moet zijn zodat je aanwijzingen kunt geven. En ja, toen zag ik beelden van mijn moeder. Ze was een jaar of 40 en zat op de bedrand te huilen met haar handen voor haar gezicht. Ik heb mijn moeder nooit zien huilen. Ik kan het me niet herinneren. Als dochter registreerde ik nu wat zij toen voelde. Het was het verdriet van de niet geleefde talenten, van de onderdrukking van haar wezenskern. Wie ze werkelijk was, het mocht niet naar buiten komen. Dat was de energie die vrijgemaakt werd. Het raakte me diep.

Het leven na de oorlog

truus_wim_verkeringHet leven van mijn moeder ging niet zoals ze het gehoopt had. Na de 2e Wereldoorlog lag bij terugkomst na evacuatie, het huis in puin. Dat moest opnieuw opgebouwd worden. Mijn moeder moest uit ‘dienen’ om zo haar steentje bij te dragen aan de wederopbouw. Zes dagen per week verbleef ze bij een gezin om daar te poetsen en het huishouden te doen. Vervlogen waren haar dromen om muziek te maken. Toen ze mijn vader ontmoette, trouwden ze na 5 jaar verkering en al snel was het eerste kind er. Haar leven stond in het teken van het dienen van mijn vader en van het gezin. Hij was degene die bepaalde. Hij had de macht en mijn moeder volgde. Zo ging dat in die tijd.

Vanochtend voelde ik haar verdriet en vond ik de woorden die mijn moeder destijds niet kon spreken. Het waren gevoelens waar ze zich niet eens bewust van was, want praten over gevoelens, dat hadden mijn ouders allebei niet geleerd. Het enige dat mijn moeder voelde was een diep verdriet. Nu mocht ik het zien.

Helende drukpuntmassage

De energie van billenkoek verdween na de intuïtieve drukpuntmassage. Ik voelde hoe er zo een brug gebouwd werd tussen macht en onmacht, tussen talenten en zichtbaarheid. Had Tom Lescher het deze week niet voorspeld in zijn astrologische pelereport? Toen de energie verdwenen was ‘zag’ ik vele kleurige vlinders verschijnen uit mijn billen. Job done, mission completed. Transformatie.

Vrij zijn en tot expressie komen

womanWe gaan toe naar een tijd waarin we afscheid nemen van de dominantie van het mannelijke patriarchaat zoals dat eeuwenlang geheerst heeft. Moeders mogen hun kinderen leren om woorden te geven aan emoties, zodat ze deze kunnen uiten en de energie niet opgeslagen of ingekapseld wordt wat ziekmakend is. Als je gevoelens er niet mogen zijn, kun je nooit tot volledige expressie komen. Daarom is het belangrijk dat vrouwen de opgeslagen collectieve pijn in hun lichaam leren te releasen. Zodat ze weer volledig vrij kunnen zijn en hun talenten tot bloei kunnen komen.

Tantra en helende seksualiteit

Tantra is een hele mooie manier om dit samen met andere vrouwen (en mannen) te mogen doen. Want liefde is de sterkste energie in het universum. De tijd van billenkoek is voorbij. Liefde heelt. Afgesloten harten mogen zich weer openen. Liefde mag weer stromen, van mens tot mens. We mogen leren om compassie te voelen voor elkaar en voor onszelf. We mogen onze emoties voelen vanuit een volwassen bewustzijn, zonder ons er in te verliezen. Er zijn diverse tantrascholen in Nederland die je erbij kunnen helpen, zoals Het centrum voor tantra in Amsterdam, Soultantra in Vught en de begeleiding van Tantra 4 jou. Wil je ook je vrouwelijke intieme delen (yoni) vrij maken van oude, pijnlijke energie, dan raad ik je een yonimassage bij De naakte waarheid aan, zodat jouw seksualiteit weer moeiteloos kan stromen.

zonIk ben dankbaar dat ik nu de liefde van mijn ouders nu kan voelen en dat mijn hart weer open is. Ik geniet van de dagen die ik met hen mag doorbrengen en dat ik mag zien dat mijn ouders hun eigen leven hebben gehad, met hun eigen tegenslagen. Soms dragen kinderen een energetische last voor hun ouders. Dat proces heb ik de afgelopen jaren mogen omkeren via diverse helende processen van familieopstellingen en tantrische massages. Ik gun het iedereen om zichzelf te helen en op deze wijze de band met hun ouders te kunnen herstellen. Zodat je de Liefde, daar waar je ooit vandaan kwam, ook in de ogen van je ouders kunt zien stralen…

Filed Under: Energetische Genezing, Liefde Tagged With: , , , , , , , , , , ,

Het geheim van hulp vragen op weg naar jouw pad

11 april 2015 door 1 Comment

‘You are here to create, not to repeat. You are here to transform peoples deepest pain and darkest energy into love and light.’

begraafplaatsDat is het antwoord dat ik krijg van mijn gidsen, als ik op het familiekerkhof van de familie Passmann sta, de Duitse familie die ooit de bezitter was van Kasteel Slangenburg, mijn favoriete plek voor een schrijfretraite. Ik kijk rond over de ommuurde begraafplaats. Binnen de muur staat een hek. Het is alsof ik in een flits teruggeworpen wordt in de tijd van de tweede Wereldoorlog en de begraafplaats verandert in concentratiekamp Auswitsch. Verwonderd met deze nieuwe ogen kijk ik rond. Alsof ik nu van een afstandje naar dat leven mag kijken.

Vorig leven in de tweede wereldoorlog

vergeving2

In de loop der jaren heb ik ontdekt dat ik een vorig leven heb dat zich afspeelt in de tweede wereldoorlog. Ik heb daar op deze website eerder over geblogd. Vele liefdes in dit leven waren toen ook mensen met wie ik op hartsniveau verbonden was. Een van de thema’s van dat leven was verraad. Een ander thema was: is mijn leven meer waard dan het leven van een ander? Gaat mijn geluk niet ten koste van de nood van vele anderen?

Verraad en overleving

In dat leven koos ik ervoor om mijn geliefde te verraden, wat tot gevolg had dat ik zelf stierf door uitputting, omdat hij me niet meer kon geven wat ik nodig had. Ik had hem immers laten vermoorden. De kwaliteit van leven van zoveel andere gevangenen was voor mij meer waard dan het leven dat ik zelf leidde. Het was overigens een leven dat gericht was op overleven en op vernietiging. Dat is wat sowieso gebeurde in dat de oorlog. De vernietiging van het Ware Zelf.

Dilemma

In mijn huidige leven kwamen onlangs de thema’s van toen opnieuw voorbij. Ik voelde hetzelfde vraagstuk: wat is mijn taak? Wat heb ik te doen in dit leven? Welke keuze maak ik in het ethische dilemma dat mijn pad kruiste en wat is het effect van mijn keuze op het leven van anderen? Ik voel me verantwoordelijk. Maar ik voel me ook verantwoordelijk voor mijn eigen leven en voel het verlangen naar het verwezenlijken van mijn dromen. Ik besluit om hulp te vragen.

‘Help me om meer zichtbaarheid te krijgen op mijn pad. Help me en laat me zien wat mijn weg is in dit leven?’ Ik laat het vervolgens rusten en loop het bos in. Tot ik bij de begraafplaats kom. Ik kijk rond en een gevoel van bekendheid overvalt me. ‘Been here, did that, done that.’ Dan krijg ik mijn antwoord. Het komt helder door, als een ster die het licht laat zien in een donkere nacht. Alles valt van me af. Ik weet nu wat ik te doen heb.

Van overleven naar Leven

leonie_hartDat ik in dit leven zoveel regressies heb mogen ervaren van vernietigende vorige levens, is omdat ik in dit leven er iets mee mag doen ten behoeve van andere mensen. Het is niet meer de bedoeling dat ik wegzak in misbruik, terreur of oorlog. Het mag weer vrede worden op aarde en daar mag ik mijn steentje aan bijdragen door het transformeren van deze donkere energieën in licht en liefde. Ik mag het eeuwige licht in mij doorgeven aan een ander. Stapje voor stapje. Dat is mijn taak.

Van angst naar liefde

Als mensen hun ego weer verbinden met hun hart, en hun hart leidend laten zijn in de keuzes die ze maken, kan de wereld weer een beetje mooier worden. De weg van angst naar liefde. Van overleven naar Leven. Van ego naar het hart. Ik kijk uit naar de volgende relatie-intensives die komen gaan waarbij ik mensen terug breng naar hun ware kern zodat ook zij de voor hen juiste keuze kunnen maken. Want de wereld heeft leiders nodig die hun hart leidend laten zijn en het verschil durven maken. Ben jij er een?

Zit jij in een ernstig dilemma of weet jij niet wat jouw volgende stap is? Durf hulp te vragen! Je moet het zelf doen maar hoeft het niet alleen te doen. Mail me of bel gerust voor een verhelderingsgesprek op 073-6420725.

Filed Under: Geen categorie

Babaji en Cleopatra – De tinteling – hoofdstuk 2

25 februari 2015 door Leave a Comment

Langzaam en liefdevol beweegt hij in haar. Haar ogen zijn nog steeds dichtgeplakt door de ontsteking die maar niet over wil gaan. Of misschien wil ze gewoon haar ogen niet openen uit angst om de werkelijkheid te ontmoeten? Babaji omringt haar dagelijks met al zijn zorgen. Hij voedt haar met alles wat hij heeft te delen. Soms is het een kop soep, getrokken van de kool uit zijn tuin. Dan weer is het een hand vol rijst. Soms is ze dankbaar dat ze nog leeft. Maar waarvoor eigenlijk? Wat heeft het leven haar nog te bieden? Zij, een gevallen vrouw. Een meisje nog dat nog vrouw had moeten worden.

Het is alsof haar lichaam een eigen wil heeft. Babaji’s zachte aanrakingen zijn helend voor haar wonden. Hij streelt haar net zo lang tot ze verzacht, of ze wil of niet. Het lijkt alsof tijd niet meer bestaat als Babaji haar lichaam begint aan te raken. Als hij van huis is, ligt ze maar te piekeren. Dan verlangt ze er naar tot het weer zo ver is dat Babaji haar aanraakt. De pijn van het verzorgen van de wonden, staat in het niets vergeleken met de pijn die ze voelde toen de soldaten met haar bezig waren. Ze moet het vergeten. Ze wil het vergeten. De pijn lijdt haar af van de innerlijke pijn. En als zijn aanrakingen overgaan van zorgen voor naar liefhebben, dan kan ze niet anders dan ontspannen.

Ze weet dat hij in haar is. Daar, in haar geheime ruimte. Daar waar niemand nog had mogen komen. Ze voelt er niets van. Wat kan het haar nog schelen? Er is niets meer te verliezen. Geen man die haar nog wil. Babaji wil haar. Hij is in haar. Hij fluistert lieve dingen in haar oren. Hij zegt haar hoe zacht ze is en dat hij haar nieuwe herinneringen wil geven voordat ze een keuze maakt. De keuze om te sterven of om te leven. Eerst moeten haar wonden geheeld zijn. Dan pas mag ze kiezen.

Soms maakt dat haar boos. Dan wil ze bewegen met haar onderlichaam om hem van zich af te werpen. Laat me nu kiezen, laat me met rust! Laat me sterven! Maar het is alsof hij geen tegenstand duldt. Diep ergens in haar weet ze dat deze man het goed met haar voor heeft. Ze kan het niet verklaren. Hoe moet ze het uitleggen? Ze voelt het als ze met haar vingertoppen de rimpels van zijn hoofd volgt om zo een voorstelling te kunnen maken van hoe hij er uit ziet. Ze voelt het als ze door de zachte krulletjes van zijn kroeshaar woelt. Ze voelt het als ze zijn zachte huid voelt en ze zijn krachtige energie door haar heen voelt stromen. Alsof het zijn energie is die haar het gevoel geeft dat ze het waard is om te leven. Om te blijven leven.

Ze knijpt haar ogen dicht. Wie is deze man? Wat wil hij van haar? Waarom doet hij al die moeite? Nog steeds beweegt hij in haar. Zijn lichaam verwarmt het hare. Zijn energie glijdt moeiteloos over in de hare. Haar ademhaling versnelt. ‘Adem naar je hart, Cleopatra, vergeet je hart niet. Het klopt voor jou. Het klopt uit liefde voor jou.’ Ze kan het maar niet geloven maar het klinkt mooi, besluit ze terwijl ze opvolgt wat hij zegt. Zo heeft ze het geleerd. Je luistert naar de man die ouder is dan jij.

Steeds opnieuw laat hij haar voelen dat ze leeft. Die energie! Soms is het zo intens dat ze er bang van wordt. ‘Haal het maar omhoog, breng de energie maar naar je hart, lieverd’, fluistert hij als ze uitspreekt wat ze voelt. Want ook dat heeft hij haar al geleerd. Ze had nooit gedacht dat ze zoveel contrasterende gevoelens zou kunnen ervaren. ‘Ik wil dat je alles hebt ervaren voordat je kiest. Je hebt er recht op om te weten dat er ook nog iets anders is dan zoals ik je gevonden heb.’ Babaji is een aparte man. Misschien is het wel geen mens. Misschien is ze wel in een andere wereld aangekomen en leeft ze niet meer echt. Ze kan haar ogen beter gesloten houden.

Dan ineens is het daar. Ze kan het niet geloven. Is het echt waar? ‘Babaji, wat gebeurt er?’ vraagt ze hijgend en buiten adem. Ze beweegt haar hoofd en schudt het heen en weer. Haar vingertoppen strekken zich, alsof de energie in haar zich niet wil laten stoppen en een eigen leven leidt. Daar is het weer. De tinteling. Haar grote teen. ‘Babaji, ik geloof dat ik mijn teen voel, kan dat?’  
‘Natuurlijk kan dat lieverd. Seks is helend. Dat is wat ik je wil laten ervaren. Nog even en dan kun je je benen weer bewegen.’
Hij antwoordt haar met een vanzelfsprekendheid die haar irriteert.
‘Ga van me af. Ga van me af!’ schreeuwt ze. ‘Je wilt alleen maar seks. Je bent al net zo erg als al die soldaten.’

Hij stopt onmiddellijk en glijdt uit haar.

‘Zoals je wilt.’

Dan is ze weer alleen. De temperatuur van de lucht voelt ijskoud vergeleken met de warmte van zijn huid. Ze negeert de traan die over haar wang glijdt en draait haar hoofd opzij.
Was ze maar dood.

Filed Under: Geen categorie

Twee vorige levens – Afscheid van een vriend

22 februari 2015 door 2 Comments
Het vliegtuig is een plek waarop er vaak spirituele boodschappen doorkomen. Zo ook deze reis naar Hawaii. Afgelopen week beëindigde een vriend na jaren onze vriendschap. Ik had hem na al die jaren eindelijk feedback durven gegeven op zijn gedrag omdat ik zie dat het mensen om hem heen wegjaagt en ik me daar al jaren zorgen om maak. Nooit voelde ik de ruimte om mijn waarheid te spreken. Nu heb ik mijn angst overwonnen en heb ik het gedaan. Maar zijn reflectie op de boodschap was blijkbaar de druppel om iets wat al jaren speelde te beëindigen. Zelf kijk ik er heel anders tegenaan. Hij blijft in mijn hart ook al heeft hij besloten dat het wat hem betreft voorbij is en kunnen we op dit moment niets voor elkaar betekenen.

Afscheid van een leven vol frustratie

In het vliegtuig kwamen er twee vorige levens met hem voorbij. Vorige levens waarbij macht, geweld, onmacht en frustratie een grote rol speelden. Een paar weken geleden, had ik al gezien dat wij ooit twee tweelingbroertjes waren, in de baarmoeder van onze moeder. Toen al kwam de aankondiging dat er iets tussen ons zou veranderen. Nu zag ik dat we in dat leven allebei volwassen mannen waren. Hij was als eerste geboren en ook de slimste, de wijste en degene met het meeste talent. Alles wat ik deed stak in het niets af bij wat hij deed. Hij was de slimmere, snellere broer die altijd alles beter wist. Hij moest altijd het laatste woord hebben. Hoe zeer ik hem ook hielp, op welke ideeën ik ook kwam, nooit was het goed genoeg.
Als de erfenis na vele jaren eindelijk bekend gemaakt wordt en hij alles erft omdat onze moeder hem natuurlijk ook de liefste, de wijste en de leukste vond, is m’n frustratie tot op het hoogtepunt gekomen. Met een klap splijt ik met een bijl zijn kop in tweeën. Zo. Dat zal hem leren. Het kan niet waar zijn dat hij alles krijgt en ik niks. Het kan me niet schelen dat ik daarna de gevangenis in moet. Welnee, ik geef me vrijwillig over en zit mijn straf zonder mokken uit. Dit was de beste daad die ik ooit ik dit leven gedaan heb. Ik voel me in een klap bevrijd van al mijn frustratie. Daarom ben ik op aarde gekomen, om dat te ervaren! Ik sterf een zachte dood in de gevangenis. Ik krijg binnen een paar dagen een hartstilstand en dat was het. Einde verhaal. Einde leven. Een grote climax. Mijn borstkast trilt als een gek het einde van dit leven voorbij komt. Al die oude energie mag uit mijn lichaam.
Is er nog iets dat ik moet zien? Laat het me zien als het nuttig is; laat het me niet zien als het er niet toe doet. Dat is mijn boodschap aan mijn gidsen. Ik geef me over.

Het leven van Aladin en Vesuvio

Dan verschijnt het volgende leven. Ik ben een machtige man. Mijn naam is Aladin. Ik zit in een herenkamer in een grote leren fauteuil. Mijn hoofd is wit geschminkt, met een neus van een boze wolf. Mijn neus krult helemaal in elkaar en het voelt aan als een enorme arrogantie. Het is zo gegrimd, zodat niemand me zal herkennen. Ik ben de machtige man. Ik heb geen linker arm meer maar mijn rechter arm is daarentegen enorm ontwikkeld. Ik speel met kaarten en kan ze met een hand schudden. De mannen aan tafel tegenover mij die met me spelen hebben ontzag voor mij. De jonge mannen die voor het eerst met hun vaders naar deze gokavond meekomen kijken vol bewondering hun ogen uit. Wat ben ik snel en handig met die ene arm en hand! Ik leun lui achterover en ik ben alle spelletjes beu. Het wordt tijd dat het volk een grote les leert.

harnasIk laat mijn broer roepen. Mijn broer Vesuvio is zeven jaar ouder dan ik. Hij loopt altijd in een soldatenharnas, sinds hij op zijn veertiende naar het front werd gestuurd. Tot ieders verbazing heeft hij de strijd overleefd. Niemand had het verwacht dat hij vier jaar later levend uit de strijd terug zou komen. Vesuvio weigert echter zijn harnas af te doen. Tegen iedereen roept hij vol trots dat zijn harnas zijn redding is geweest. Als hij dat niet gedragen had, had hij de oorlog nooit overwonnen. En weet je wel hoe heftig die strijd was? Vol trots vertelt hij tegen iedereen hoe hij gevochten heeft in de strijd. Zijn verhalen zijn weergaloos groot en iedere keer dikt hij ze een beetje aan. Zo wordt de oorlog van het verleden een periode van trots en magie.
De mensen laten hem altijd maar een beetje praten. Ze kennen zijn verhalen inmiddels uit hun hoofd. Als ze hem vragen of hij niet lekker mee wil doen, buiten spelen of zo, dan komt hij altijd met hetzelfde verhaal. ‘Nee, je weet nooit welke gek er buiten rond loopt. Kijk maar naar mijn broer, die heeft geen arm meer. Een of andere idioot heeft hem er zo maar afgehakt toen hij klein was. Dat zal mij nooit gebeuren. De wereld is verdorven en je kunt jezelf beter beschermen.’ Het enige dat hij zichzelf toestaat is om soms zijn helm af te zetten. Want natuurlijk zweet hij zich een ongeluk in dat harnas maar dat bekent hij natuurlijk aan niemand. Hij sterft nog liever zeven doden tegelijk. Zijn harnas is zijn imago. Hij is er mee vergroeid. Dat is het laatste dat hij af zet.
Na veertig jaar besluit de jongere machtige en rijke broer Aladin, de man met een arm, dat het genoeg is. Het wordt tijd dat zijn broer de waarheid leert kennen, zodat hij net als ieder ander mens kan genieten van de zon, het leven en van elkaar. Van zachtheid, bewegen en van plezier. Na het zoveelste potje kaarten dat hij gewonnen heeft, vraagt hij een van de jongelingen of ze Vesuvio willen halen. Er zijn niet zoveel mensen in de grote herenzaal. Aladin besluit dat voor een eerste treffen, een klein publiek genoeg is. Veertien mensen staan om hen heen als hij Vesuvio zijn grote zwaard geeft. Zelf heeft hij nooit gevochten en zijn zwaard van goud is nooit gebruikt. Hij heeft nooit hoeven strijden in de oorlog, hij was te klein.
Hij overhandigt Vesuvio zijn gouden zwaard. ‘Snij mijn rechter arm er af’, gebiedt hij.
Hij houdt zijn arm gestrekt zodat Vesuvio hem er in een klap af kan hakken.
Zijn broer kijkt hem met grote ogen aan, zijn ogen worden als schoteltjes zo groot en zijn mond valt open.
‘Wat zeg je?’
‘Hak mijn rechter arm er af’
‘Je bent gek geworden’ zegt Vesuvio. ‘Je arm is je leven. Het is de enige arm die je nog hebt. Waarom zou ik die er af hakken? Kijk eens wat je er allemaal mee kunt! Je bent hartstikke rijk geworden met kaarten en met alle trucjes die je er mee uithaalt. Je oogst er zoveel bewondering mee. Waarom zou ik die er af snijden?’
‘Ach, die kaarten, dat zijn toch allemaal spelletjes, daar gaat het toch niet om in het leven. En ik heb genoeg verdiend voor de rest van mijn leven. Ik ben een machtig man met een groot koninkrijk. Voor het geld en het aanzien hoef ik het niet meer te doen. En ik ben rijk genoeg om alle hulp te krijgen die ik nodig heb. Ik kan iedereen betalen om mij aan te raken, te wassen, mij eten te geven. Kijk eens hoeveel onderdanen ik heb. Ik heb die arm echt niet meer nodig. Dus kom. Hak hem er af. Jij bent de enige die het kan. Je hebt zoveel mannen gedood in de strijd, dan moet een armpje meer of minder jou toch niets uitmaken?
‘Maar je bent mijn broer, Aladin, ik ga mijn broer toch niet verminken?’
‘Waarom niet? Je bent tot in hart en nieren een strijder. Je bent de enige die ik ken die na zoveel jaren nog steeds met een harnas rondloopt. De oorlog is al jaren voorbij en jij loopt nog steeds rond alsof het oorlog is. Nou, ik denk laat ik je helpen. Je hebt veertien getuigen hier. Je kunt nu eindelijk laten zien aan de mensen waar jij zo goed in bent en met hoeveel gemak jij tegenstanders hebt gedood. Dan moet die arm van mij toch peanuts zijn. Kom, hak hem er af!’ daagt hij hem uit.
Vesuvio gaat steeds harder zweten onder zijn harnas. Zijn eigen broer! Hoe kan hij dit maken! En zoveel mensen heeft hij nu ook weer niet vermoord. Hij maakte de verhalen altijd groter dan ze waren omdat hij daarmee de aandacht en bewondering oogstte van de mensen. Dan glom hij van trots onder zijn harnas.
‘Ik weet niet of ik het kan’ stottert hij.
‘Oke. Misschien heb je wat meer publiek nodig om je aan te moedigen. Ik kan zelf ook wel wat aanmoediging gebruiken want ja, het wordt hoe dan ook een ander leven voor mij als ik geen armen meer heb. Zaterdagavond om 21:00 op het dorpsplein. Ik zal het publiek vragen om te komen kijken. Dan kunnen we op zondag samen feest vieren.’
Vesuvio is inmiddels lijkbleek geworden onder zijn harnas.
‘Je bent gek geworden.’
‘Geen tegenspraak Vesuvio, ik zie je zaterdagavond. Dit is mijn wens voor mijn vijftigste verjaardag. Heb eerbied voor je broer en vervul hem zijn diepste wens.’
Vesuvio knikt zwijgend.
Een week later is het zo ver. Van heinde en verre is het volk naar de stad gekomen om naar deze bijzondere gebeurtenis te komen. Iedereen wil getuige zijn van het bijzondere verzoek van Aladin. Hij is een gerespecteerd burger en iedereen kijkt tegen hem op. De mensen kunnen niet geloven wat er gaat gebeuren. Zou het echt waar zijn?
Op het grote podium staat Aladin klaar. Veertien sterke mannen staan om hen heen. Opnieuw overhandigt hij Vesuvio het zwaard. Hij strekt zijn arm.
‘Kijk me aan als je het doet. Ik wil dat je me aankijkt als de klap komt. Dan is het minder pijnlijk. Doe het, Vesuvio, doe het. Doe het nu.’
Het is muisstil op het grote plein. De spanning wordt alleen maar groter en groter. Aladin kijkt Vesuvio onbevreesd aan. Liefdevol zelfs.
Vesuvio pakt het gouden zwaard. Hij heft het op, kijkt Aladin in zijn ogen en dan ineens begint zijn borstkast als een idioot te beven. Zijn lichaam botst tegen het harnas. Zijn arm trilt. Het zwaard trilt.
‘Stop met trillen, Vesuvio, je bent toch niet bang zeker? Je hebt toch wel voor hetere vuren gestaan? Kom op. Verman je. Je kunt het’, moedigt Aladin hem aan.
Nu begint zijn lichaam nog harder te trillen. Zelfs zijn benen beven. Het metaal van zijn harnas gaat zo tekeer dat de mensen beginnen te fluisteren.
Tranen springen Vesuvio in de ogen.
Dan houdt het trillen op. Heel langzaam laat hij het zwaard weer zakken.
‘Ik kan het niet’, fluistert hij. ‘Ik kan het niet. Ik hou van je, Aladin.’
Aladin knikt.
‘Kom’ gebaart hij en pakt het zwaard weer over en steekt het met een klap in de houten vloer van het podium.
‘Kom, ik ga je een verhaal vertellen’
Hij neemt Vesuvio mee van het podium, en loopt met hem naar de rivier. Daar gaan ze samen zitten. Vesuvio zet zijn helm af.
‘Ik schaam me zo dat ik het niet kan’, zegt hij. ‘Wat moeten de mensen wel niet denken? Dat ik een zwakkeling ben?’
‘De mensen zullen beseffen dat de oorlog in jou voorbij is, Vesuvio. Ik ga je een klein verhaaltje vertellen. Een verhaal van twee broers. En hij vertelt hoe het zevenjarige broertje op een dag zijn arm verloor toen zijn veertienjarige broer oorlogje met hem wilde spelen, met het gestolen gouden zwaard van zijn vader. Hij vertelt op dat voor straf de veertienjarige jongen naar het front gestuurd werd om te vechten. Als God het wilde, zou hij gezond terugkeren. ‘En hij is gezond teruggekeerd.’ besluit Aladin.
Vesuvio heeft ademloos geluisterd naar het verhaal van zijn broer. De tranen springen hem in de ogen.
‘Het wordt tijd dat je de oorlog achter je laat, Vesuvio. Kom, laten we teruggaan en je harnas uitdoen. De mensen wachten op je.’
‘Waarom zou ik mijn harnas af doen? Je weet toch dat er gekken rondlopen die je god weet wat kunnen aandoen?’
‘Vesuvio, jij bent de oudere broer, ik ben de jongere. Jij was het die mijn arm eraf heeft gehakt. Dat besef je nu toch wel?’
Vesuvio begint te huilen. ‘Nee nee nee dat kan niet waar zijn.’ Zijn lichaam begint opnieuw te trillen. Hierop heeft Aladin gewacht. Hij geeft het teken en daar verschijnen zijn veertien hulpen. Ze pakken Vesuvio op en slepen hem mee terug naar het houten podium op het plein.
Een van hen komt met de sleutelbos. Met handige krachtige gebaren opent hij het harnas. De armen, de benen, de buik. Alles komt bloot te liggen. Een bleke witte huid verschijnt. Alle mensen beginnen te klappen en te joelen en als hij helemaal naakt is op zijn onderbroek na, beginnen ze te luidkeels lachen. Nog nooit hebben ze zo’n witte huid gezien. Iedereen werkt op het land of komt in de zon. Vesuvio komt nooit in de zon en is lijkbleek. Hij staat te trillen op zijn benen van alle emotie en houdt zijn handen voor zijn borst. Een van de mannen komt met een emmer water en gooit deze over Vesuvio heen.
‘Zo, dan kan dat oude angstzweet eindelijk weg.’ En hup daar volgt nog een emmer. Alle mannen gooien een emmer water over hem heen. Zijn onderbroek is kletsnat en glijdt van zijn smalle billen. Een van de jongens trekt hem uit.
‘Nee nee nee’ gilt Vesuivio.
‘We hebben allemaal een piemel hoor’, gebaren de veertien mannen en om beurten laten ze hun broek zakken om hun geslacht te laten zien. De een wat groter dan de ander. Het publiek joelt.
‘We zijn allemaal mensen’, verklaart Aladin.
‘Droog hem af en breng hem kleren’, gebaart hij dan en daar komen een prachtige beige fluwelen broek met gouden knopen bij de pijpen en een prachtig wit overhemd met wijde mouwen. Lange witte kousen met zwarte lakschoenen en zijn blonde haar wordt in een prachtig kapsel geknipt. Als Vesuvio klaar is, komen er twee stoelen op het podium.
‘Zo. Nu mag je naar mij kijken’, zegt Aladin en twee vrouwen klimmen op het podium met een emmer water en met zeep. Met doeken wassen ze zijn gezicht tot alle grime er af is en Aladin zijn eigen pure gezicht laat zien.
‘Ik ben je broer, Vesuvio, kijk zo zie ik er uit. Ik ben een mens, net als iedereen. Ik ben niet groter of kleiner ook al heb ik veel geld en ben ik rijk en heb ik veel aanzien.’ Ademloos kijken de mensen toe.
Tranen lopen over hun wangen als de broers elkaar aankijken, met het gezicht zoals ze ooit op aarde kwamen, onschuldig en vrij.
Het is stil geworden op het plein. Hier en daar pinken mensen tranen weg.
‘Lieve mensen, het is tijd dat we Vesuvio vergeven voor zijn daad. Sluit allemaal de ogen en leg je handen op je hart. Open je hart. Open je hart nu. Open je hart en laat de liefde stromen naar Vesuvio.’
Allemaal voegen ze daad bij het woord. Niemand uitgezonderd. Het licht uit hun harten verwarmen het lichaam en de ziel van Vesuvio. Tranen van ontroering rollen over zijn wangen. Dat liefde zo zacht kon voelen! Dit heeft hij nooit geweten. Hij kijkt naar zijn rechter arm, zijn hand en beweegt ze met een sierlijkheid die hij niet kent van zichzelf. Wat is het bijzonder om zonder harnas te leven! En die zon op zijn huid!
De dag erop viert iedereen groot feest en alle mensen zijn nieuwsgierig naar wat Vesuvio nu gaat doen in zijn leven nu hij zijn harnas af heeft. Vesuvio weet het allemaal nog niet. Hij is helemaal overdonderd van wat er gebeurt en laat alles maar een beetje op zich af komen. Het is alsof de wereld er ineens anders uitziet. De mensen en de bomen zijn in een klap kleurrijk geworden. Hij had nooit gedacht dat de wereld zo mooi kon zijn. Voor het eerst in zijn leven beseft hij: de oorlog is voorbij!
Een week later loopt hij met zijn broer over het land langs de rivier. Samen spreken ze over wat er allemaal gebeurd is. ‘Wie wist er eigenlijk allemaal van dat ik jouw arm eraf gehakt had?’ vraagt Vesuvio.
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou ik neem aan dat pa en ma niet tegen iedereen verteld hebben dat ik het was die jouw arm eraf heb gehakt.’
‘Lieve broer, iedereen weet dat jij het was en iedereen heeft het ook altijd geweten. Het is nooit een geheim geweest.’
Vesuvio wordt vuurrood.
‘Dat meen je niet. Je bedoelt dat iedereen wist dat ik…’
‘Ja, dat jij zelf die idioot was die zomaar armen eraf hakte. Je was al die jaren bang voor jezelf, Vesuvio.’
Vesuvio slaat zijn handen voor zijn gezicht.
‘Dat meen je niet. Wat erg. Oh ik schaam me zo! Waarom heeft niemand het me verteld? Iedereen wist het dus? Waarom heeft niemand ooit een poging ondernomen om mij te vertellen hoe het zat?’
‘Oh maar dat hebben zovelen geprobeerd. Maar je wilde nooit luisteren. Als het je niet beviel zette je je helm op en deed je de klep naar beneden. Of je liep weg. Je wilde het niet weten.’
Vesuvio begint nu heel erg te huilen. Hij slaat zijn handen voor zijn gezicht.
‘Ik durf de mensen nooit meer onder ogen te komen’, jammert hij.
‘Dit is wat het is. Wij hebben je allemaal vergeven. De enige die jou nog moet vergeven ben je zelf. Wacht er niet te lang mee. Laat het even bezinken en kom tot jezelf. Zeven dagen moet genoeg zijn en kom dan terug. Je moet de waarheid en de mensen onder ogen zien. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt. Ik laat je nu alleen.’
Dan laat Aladin hem achter.
Wat een levens hebben wij geleid!
And this is where he is right now, Leonie. This is where he is right now, hoor ik mijn gidsen zeggen.
Ik ben flabbergasted!!
Enne… willen jullie allemaal liefde sturen naar mijn vriend als je dit leest? Hij kan het wel gebruiken… 
Filed Under: Geen categorie

Babaji en Cleopatra – een liefdessprookje over helende seksualiteit – hoofdstuk 1

17 februari 2015 door 3 Comments

Daar waar verleden en toekomst samenvallen in de overgave het nu, mag ik getuige zijn van een bijzonder verhaal over oorlog. De ontmoeting tussen Babaji en Cleopatra… Het begin van dit verhaal, dat nog lang niet af is, ontvouwde zich de afgelopen dagen in de ontmoeting en de genade van Liefde en Helende Seksualiteit.

Alles is donker om haar heen als ze zich ervan bewust wordt dat ze leeft. Er is geen gevoel meer in haar benen, ze kan ze simpelweg niet meer bewegen. Rondom haar aan elkaar geplakte opgezwollen oogleden zoemen vliegen als bijen op honing. Ze is te moe om ze weg te slaan. De zon verwarmt haar koude lichaam. Waar is ze? Hoe is het mogelijk dat ze nog leeft, nadat de soldaten haar als oud vuil hebben achtergelaten? Misbruikt, overweldigd en weggeworpen, er niet meer toe doend. Je mag sterven.

Ze probeert haar vingers te bewegen, haar kleine tengere kindervingers, maar al snel staakt ze haar pogingen. Het had niet mogen gebeuren. Ze is nog maar twaalf.

Ze kreunt vanuit een zinloos protest. Waarom is ze blijven leven? Ze was liever daar gebleven, aan de andere kant. Daar waar het donker en stil was en waar ze kon rusten in de leegte van het niets. Waarom is daar nu dan die zon? Ze voelt de warmte van de stralen op haar huid.

‘Je mag sterven.’ zegt de stem. ‘Maar je mag ook blijven leven. Zeg maar wat je wilt.’ Ze voelt zachte liefdevolle handen die haar benen zachtjes aanraken. Ze krimpt onwillekeurig ineen. ‘Je bent nu veilig. Je leven is heilig en je lichaam is een geschonden tempel. Ik ga je wonden wassen zodat je straks je besluit kunt nemen.’

Een besluit nemen? Wat bedoelt de man? Maar tijd om na te denken heeft ze niet als ze de natte doeken op haar huid voelt. Daar, net boven haar navel. Haar buik doet zeer van de vele schoppen die ze mocht ontvangen. Is het werkelijk voorbij? Ze hoort de man hijgen als hij probeert haar benen opzij te leggen. Ze kan haar benen niet meer bewegen. Alsof ze dood zijn. Was de rest ook maar dood.

Gespetter van water. Hij wast haar. Eerst haar voeten. De aanraking is doeltreffend en vanuit een zekerheid die haar in de war maakt. Alsof ze het waard is om verzorgd te worden. Zij? De harde stemmen van de soldaten zeiden haar hele andere dingen. Langzaam werkt hij naar boven. Dan dept hij heel zachtjes haar ogen met een natte doek. De liefdevolle aandacht waarmee hij haar gezicht aanraak verrast haar. Er glijdt een traan uit haar ooghoek.

‘Mamma?’

‘Het spijt me. Ik ben je moeder niet. Ik ben Babaji. Ik heb je gevonden in de sloot en meegenomen naar mijn hut. Ieder mens heeft recht op een waardig afscheid. Een afscheid van het leven, of een afscheid van de dood. Jij mag straks kiezen. Nu is het te vroeg. Je moet eerst aansterken en op krachten komen.’

Dan begint hij te neuriën. Heel zachtjes. De donkere klanken van zijn warme stem strelen haar zintuigen en zijn vingers beroeren de huid van haar wang. In gedachten sluit ze haar ogen die al zo lang gesloten zijn en dan, met een diepe zucht geeft ze zich over aan zijn liefdevolle aanrakingen.

Filed Under: Geen categorie

Het zevende Hemelse Wonder: Wonderen bestaan!

17 februari 2015 door Leave a Comment
Lieve Goden en Godinnen,

wonderen bestaanWij zijn verheugd het Zevende Hemelse Wonder met jullie te mogen delen, en daar kunnen we simpel over zijn: Wonderen Bestaan!

We weten dat de meeste aardbewoners niet geloven in Wonderen. De meesten van jullie wuiven deze mogelijkheid van creëren weg in hun leven. Het zou te gemakkelijk zijn. Wat als alles zomaar zou lukken? Wat als alles zomaar mogelijk is? Wat als er niets is dat ons zou belemmeren om te mogen ontvangen wat we werkelijk willen uit het diepst van ons hart en ons wezen?

Durf te springen

Om open te staan voor wonderen, is een actieve daad nodig, namelijk de bereidheid om in het diepe te durven springen. Het diepe van de oneindigheid, van de grenzeloosheid. Het diepe van die wereld waar alles mogelijk is, een oneindigheid van grootse mogelijkheden.

Laat alles los wat je ooit geleerd hebt

Veel aardbewoners zitten vast in oude ideeën en dogma’s. Alles wat ze door de eeuwen heen geleerd hebben en overgenomen hebben van hun ouders en voorouders, zit diep voorgeprogrammeerd in het DNA van de cellen van hun lichaam, de blauwdruk van hun bewustzijn. Maar wat als we jullie aanspreken op jullie Goddelijkheid, op jullie innerlijke bron van liefde, vriendschap en vreugde? Wat als we jullie aanspreken op jullie geboorterecht? Het is jullie geboorterecht om de hemel op aarde te kunnen leven. Om tot in het diepst van jullie wezen te voelen dat Licht is waar jullie vandaan komen en dat Liefde in jullie hart de verbindende olie in jullie aardse bestaan is.

Het denken voorbij

Jullie zijn het vergeten, omdat jullie denkvermogen op hol is geslagen, omdat jullie creatiedrift vanuit de eigen afgescheidenheid een eigen leven is gaan leiden. Dat heeft geleid tot vele innerlijke oorlogen waarin haat, wraak, jaloezie, hebzucht en machtsmisbruik de drijfveren waren en wat zich manifesteerde in oorlogen in de buitenwereld. Nu is de tijd gekomen dat jullie de andere kant van de medaille van het leven weer leren kennen.

Ontdek al je kleuren!

kleurenDaarvoor moeten jullie opnieuw ontdekken dat de aarde niet plat is, maar rond is. Daarmee bedoel ik dat het leven niet zwart of wit is, maar een aaneenschakeling van een diversiteit aan kleuren. Via de ogen en het hart van de ander, kunnen jullie jezelf zien, kunnen jullie andere kleuren zien en hierdoor jullie eigen eindeloze kleuring ontdekken. Om zo via de ander weer bij jezelf thuis te komen, in je hart, daar waar alle intelligentie van het leven in Hemel op Aarde ligt opgesloten.

Om de Hemel in jezelf weer te openen, is bereidheid nodig. Bereidheid om te springen in het diepe en om het oude achter je te laten. Bereidheid om te geloven in een Wonder, want lieve Goden en Godinnen: Wonderen bestaan!

Omarm je innerlijke oorlog met liefde

Durf jij werkelijk los te laten en te vertrouwen op dat wat goed is, op dat stuk in jou dat goed is? Durf jij plaats te nemen in je hart om je zo te verbinden met de wereld om je heen? Durf jij de 17 innerlijke oorlogen in jezelf, die zich manifesteren via het contact met de ander, los te laten en uit te reiken naar Ease, Grace, Love, Joy en Happiness?

Onzichtbare hulp

springenWe nodige jullie uit om te springen en het oude los te laten. Focus op het wonder dat jij zou willen laten voltrekken in jouw leven. Sta open om te ontvangen. Weet dat er oneindig veel hulp aanwezig is om jouw wensen te laten uitkomen. Onzichtbare hulp die er altijd is. Open de poort van je hart en durf te vertrouwen. De hemel is zoveel dichterbij dan je denkt. In je hart huist je Goddelijke creatie. Stap binnen in jouw hart en ontdek een nieuwe wereld! Een wereld waar liefde regeert. Over jou, jouw eigen gecreëerde wereld en van waaruit jij kunt regeren jouw wereld.

Het speelse kind in jou wil bevrijd worden!

Ontdek het Goddelijke, speelse innerlijke kind in jezelf en sta het toe om aan het stuur te staan van jouw wereld. Voed de wereld om je heen met dat wat jij zou willen zijn. Oftewel: Be the person YOU want to meet en laat de wonderen naar je toe komen!

Aisha.
Vandaag lees ik: Een wonder kan ontstaan als je het heden het verleden loslaat zodat je de toekomst bevrijdt. Het betekent dat je van gedachte durft te veranderen en niet al je ideeën uit het verleden in het Nu projecteert. Als je bereid bent om volledig los te laten, kunnen wonderen ontstaan. Een wonder doorbreekt een diep patroon en gaat altijd gepaard met een plotselinge omslag van horizontale naar verticale tijdwaarneming. Deze omslag voert een tijdsinterval in waardoor je verderop in de tijd kunt uitkomen dan waar je anders zou zijn geweest. Ik besef in heel mijn wezen dat dit klopt.
En jij? Geloof jij in wonderen? 
Filed Under: Geen categorie
« Previous Page
Next Page »