voor altijd samen zijn

Afgelopen weekend vierde ik een van de mooiste en meest indrukwekkende jaarwisselingen ooit. Samen met een fijne groep mensen blikten we terug op 2011. We kregen de opdracht om een muziekstuk mee te nemen dat representatief stond voor het afgelopen jaar. Ik kende een deel van de mensen vanuit de tantragroep waar ik al vele weekenden mee had doorgebracht, maar een aantal kende ik ook niet. Wat wilden we delen met de mensen om ons heen?

De kracht van muziek

Om beurten luisterden we naar de keuzes van elkaar. Prachtige muziek stukken kregen een andere kleur door de persoonlijke en intieme levenservaringen die in de groep gedeeld werden. Ik ontdekte dat ik niet de enige was die een moeilijk jaar achter de rug had. Velen in de groep hadden een dierbare naaste verloren: vader, moeder, broer, zus, schoonzus… Het waren er zo veel! De intense en verdrietige momenten werden afgewisseld met mooie herinneringen, bezegelde liefdes, prachtige inzichten over God en het Goddelijke, bewustwordingen en nieuwe levenservaringen. Wat een rijkdom!

Toen ik de groep de groep vertelde over het lied van de prediker, het lied van mijn keuze, merkte ik hoe helend het is als zoveel mensen met liefdevolle aandacht naar je luisteren. Als mensen samen met je luisteren naar muziek die voor jou belangrijk is. Tot mijn verrassing was een vriendin van me, die me op afstand het afgelopen jaar zoveel gesteund had en me het lied in het begin van het jaar had gestuurd, er ook. Zeker in de periode na het overlijden van mijn broer, gaf luisteren naar dit lied me steeds opnieuw steun en licht. Ik luisterde het soms wel vijf keer achter elkaar. Was het toeval dat zij hetzelfde lied had gekozen? Het ontroerde me dat ik haar kon vertellen hoe belangrijk het lied voor mij was geweest.

Afscheid en verdriet

Op zondagochtend deelden de laatsten hun ervaringen. Ik luisterde naar mijn lief, die vertelde hoeveel angst hij had gehad om mij kwijt te verliezen, de moeite die hij had gehad met sommige van mijn keuzes rondom de behandelingen. Ik realiseerde me opnieuw dat kanker voor zowel degene die ziek is, als de partner, een persoonlijk proces betekent. Een proces van accepteren, loslaten en vertrouwen. Een man vertelde over zijn zus die plotseling was overleden. Hij zong een eenvoudig Russisch liedje over het verlangen om voor altijd samen te zijn, met mamma, pappa, zusje, broertje. De uitleg van de woorden en de zachte klank van zijn breekbare stem raakte me diep in mijn ziel.

Samen zijn

Na zijn lied werd het heel stil in de ruimte. Het verdriet van zovelen was zo voelbaar. Maar dat niet alleen. Ik voelde plotseling heel duidelijk de aanwezigheid van alle overleden familieleden van iedereen uit de groep. Ook de engelen waren volop aanwezig. Ik wist gewoon: we zijn al samen, hier in deze ruimte.  We zijn altijd samen, wij in ons lichaam en zij daarbuiten. Durfde ik dit te delen? Even voerde ik innerlijke strijd maar hun aanwezigheid was te duidelijk, ik kon er gewoon niet omheen! Met tranen in mijn ogen vertelde ik de boodschap.

Spelen! 

Ik dacht terug aan de boodschappen die ik het afgelopen jaar had gekregen vanuit de hemel. Van mijn overleden broer en via een droom van een overleden vriend. Het was alsof ze me wilden zeggen dat het leven er is om te genieten en te spelen, niet om verdrietig te zijn. Het leven is te kort om in de zwaarte te blijven hangen. Bekijk het luchtig, dans als een kind! Ineens werd het duidelijk wat mijn motto voor 2012 is: ik ga meer spelen!

Want spelen is leuk, het is ontdekken, de lichtheid voelen, fouten maken en erom lachen want je bent immers een mens en er komt altijd een nieuwe kans. Wat denk je er van, speel je mee?

Ik wens je een speels en liefdevol 2012 toe!