Rouwverwerking

Hand in hand op bank met mijn moeder. Ik kijk naar haar spitse gezicht. Haar ogen staan doffer dan normaal. ‘Het is niet anders,’ zegt ze, refererend naar mijn vader. Een jaar geleden is het nu dat we afscheid van hem namen. Het verdriet om zijn gemis is zichtbaar en voelbaar. Wat ziet ze er breekbaar uit. Ik heb met haar te doen.

Energie

Ik voel haar energie door mijn hand stromen. Ineens word ik me bewust van de energie tussen onze handen. Ik herken hem van mijn voormalige geliefde. Als ik met hem hand in hand liep, of als hij een hand op mijn been legde, kwam ik helemaal tot rust. Dan ontspande mijn hele lichaam zich, als vanzelfsprekend. Ik raakte er aan verslaafd. Nu ik hem al een tijdje niet meer gevoeld heb, herken ik het als de energie van mijn moeder. Het is een van de weinige keren dat ik hand in hand zit met haar. Want fysieke liefde, dat heb ik als kind van haar nooit mogen ontvangen. Nu, de laatste jaren doen we dat wel. Een knuffel. En dan nu, hand in hand.

Therapeutische minnaar

‘Hij is een therapeutische minnaar, geen partner. De therapeut die kan wat hij kan, moet nog geboren worden‘, zo liet Maria Magdalena mij  gisteren weten. ‘Jullie hebben deze afspraak gemaakt al heel lang voordat jullie naar deze aarde kwamen. Jullie zouden bij elkaar het licht laten schijnen op elkaars schaduw.‘

En bedankt, dacht ik, want dat heb ik geweten. Waarbij het natuurlijk vooral zo gemakkelijk is om de schaduw van de ander te zien. Want ik vind er nogal wat van, de manieren waarop ik als partner in de steek ben gelaten op de momenten dat ik hem echt nodig had. Zoals in de periode rondom het overlijden van mijn vader.

Terug naar mijn aandeel

Ik word uitgenodigd om de hele relatie periode met hem te doorlopen. Waar heb ik vanuit onvoorwaardelijke liefde voor hem, gezwegen over mijn grenzen? Met de vraag: hoeveel % van mijn hart heb ik daarmee weggegeven? Om de rust te bewaren, omdat ik zo graag wilde dat hij zijn droom kon leven, omdat ik hem net zo wilde steunen in zijn levensmissie als hij deed met de mijne? Het leidde ook tot mijn heling, want die onvoorwaardelijke liefde kreeg ik ook van hem. Ik mocht zijn wie ik wilde zijn. En uiteindelijk kwam de heling van de groepsaanranding van mijn jeugd. Samen met hem, zijn liefde en de energie van zijn handen. De bevrijding van mijn innerlijke leeuwin.

Het zijn nogal wat gebeurtenissen. Zwijgen uit liefde. En de keren dat ik wel sprak en mijn nood uitte, werd ik niet gehoord, niet begrepen of werden mijn grenzen systematisch genegeerd. Ik heb het ervaren als passieve, emotionele agressie. Ik begrijp nu steeds beter de fysieke pijn in mijn hart die ik de laatste jaren had, en die nu gelukkig verdwenen is.

Ervaren en doorvoelen van emoties

De afgelopen week, door het met terugwerkende kracht doorlopen van alle emoties als woede, besef ik dat ik onschuldig ben. Ik ben niet verantwoordelijk voor de halve waarheden of het verzwijgen van essentiële zaken door een ander. En ook niet voor diens keuzes. We worden als mens allemaal uitgenodigd om alle emoties te doorvoelen. Ik mocht de diepste zelfhaat doorvoelen in een sessie met mijn klanten. Het is het volledig uit verbinding zijn met de wereld om je heen, en verbonden zijn met het diepste donker in jezelf. Daderschap in ultima forma. Ik was er weken ziek van. Mijn innerlijke kracht haalde ik terug op Zanzibar.

Schaamte is zelfhaat

Zelfhaat zit in ieder mens en het is een leugen. Het is niet wie we werkelijk zijn. Het is de verzamelsom van oude emoties, van verkeerd afgelopen levens, van trauma en van geweld. Het is de emotie van schuld en schaamte en van volledig uit verbinding zijn. Maar het is wel een emotie die ieder mens zelf mag doorvoelen, om te kunnen kiezen voor zelfliefde en werkelijke verbinding. Ik kies er voor om niet langer in de aanwezigheid te zijn van hen die deze zelfhaat in mij oproepen door de keuzes die zij vanuit liefde maken in hun leven, waardoor ik me keer op keer in de steek gelaten voel en waardoor ik vanuit de onvoorwaardelijke liefde voor de ander, het gedrag slik. Door dit te doen, kom ik als vanzelf bij zelfliefde.

Vanochtend werd ik wakker met een droom over mijn voormalige geliefde. Na een aanvankelijke afwijzing van zijn kant, vonden onze handen elkaar, zo vertrouwd. We glimlachten en ik werd wakker.

Heling van mijn vader

Vanochtend loop ik mijn dagelijkse wandeling. Ik loop naar de boom van mijn vader. Hij staat me al op te wachten. Hij haalt de donkere ballen van energie uit mijn onderbuik bij me weg, samen met drie grote engelen, en ik voel me direct een stuk lichter. Blijf geloven in wonderen, zegt hij. En hup, nu aan het werk, oppert hij dan. De familieboom, een stukje verderop, zit vol met witte duiven en rode hartjes. Daar word ik nog even gevuld met licht en liefde.

Mijn dag kan beginnen.