Afgelopen zondag vierde mijn vader zijn 82e verjaardag. Voor mij een dag waarop ik mijn ouders help met koffie, gebak en heerlijke hapjes en geniet van mijn ouders, familie en oude bekenden. Dit jaar viel de verjaardag echter samen met een vrouwentantra-jaartraining waar ik me voor ingeschreven had. Ik kon er dus niet bij zijn. Ik hoopte dat ik ‘s-avonds nog de puf zou hebben om op en neer te rijden.
Transformeren van oud zeer
Die zondagochtend echter zat ik er helemaal doorheen. Ik was doodmoe van het zware programma, waarbij er veel oud zeer energetisch werd getransformeerd. Loslaten van energetische blokkades die zich in mijn lichaam hadden vastgezet. Pijnlijke herinneringen aan mijn vroege jeugd, ja aan mijn ouders. Want hoe zeer zij hun best ook hebben gedaan, ook zij konden niet altijd voldoen aan de innerlijke psychologische basisbehoeften van mij als kind. Zo gaat dat namelijk met mensen, die zijn niet perfect. En ook mijn ouders hebben zo hun eigen rugzakje en verleden die hen gemaakt hebben tot wie zij zijn.
Het was voor mij een weerzien met mijn verleden op verschillende fronten en zoals dat meestal gaat bij mij, ontmoette ik ook de behoeften die mijn moeder destijds gehad moet hebben. Ik voelde en ervoer ook haar worstelingen, haar strijd. Is innerlijke strijd niet van alle tijden en van alle mensen? Zijn onze basisbehoeften aan liefde, aandacht, steun, acceptatie, zelfverwezelijking niet van ons allemaal?
Liefde heelt
Juist die zondag had ik een ontzettende behoefte om naar mijn ouderlijk huis te gaan. Om gewoon samen te zijn, te genieten van elkaar. Eenvoudig, zonder grote woorden. Genieten van alles wat er is. Genieten van hun liefde die ik gelukkig tegenwoordig wel kan voelen. Het voelen van het verdriet om er niet te kunnen zijn was helend. Ik maakte nu op een andere manier contact met mijn liefde voor hen. Ook dat was helend.
‘s-Avonds was ik te moe om te gaan. Luisteren naar mijn lichaam, dat is wat ik het afgelopen jaar geleerd heb. Ik trakteerde mezelf op een avondje sauna met een massage. Zodat ik weer nieuwe energie kreeg. Helemaal opgeladen besloot ik gisteren om mijn ouders alsnog te bezoeken. Gewoon op een doordeweekse dag even op en neer naar Limburg rijden. Even genieten van en met elkaar. Een kop koffie, een spelletje kaart.
Geluk en genieten
Geluk zit in de kleine momenten. Ik geniet steeds weer opnieuw van de kleine gewone dingen van het leven. Leven in het hier en nu. Dat is waar het om gaat. Niet volgend jaar, volgende maand of volgende week. Nee, vandaag. Nu.
Geniet van je dag!
Speak Your Mind