Wel of niet op drie jaars controle?

Dat alles energie is, weet ik zo ondertussen wel. Maar dat de invloed van energie zo’n duidelijk effect heeft op lichamelijke klachten, daar ben ik iedere keer weer verbaasd over. In maart mag ik weer op controle bij de oncoloog, dan is het 3 jaar geleden dat de borstkanker destijds werd ontdekt. De afgelopen maanden denk ik er af en toe aan. Zal ik nog wel gaan? Voor mijn gevoel gaat het hartstikke goed met mijn lijf. Vorige week las ik over een wetenschappelijk onderzoek uit Canada waaruit blijkt dat borstkanker screening geen enkel nut heeft op de overlevingskansen. Mooi, dacht ik, daar zijn we dan klaar mee. Ik ga niet meer op controle.

Twijfel over drie jaars controle

Toch blijft daar die twijfel. Ergens is die 3-jaars controle voor mij een magische grens die bij mij angst oproept. Zo’n gevoel van ‘als ik die voorbij ben, kan me niets meer gebeuren’. Vraag me niet waar het vandaan komt. Dat het iets is wat uit mijn onderbewuste komt werd dit weekend duidelijk toen ik het er met mijn geliefde over had. Misschien iets uit mijn radiotherapietijd of van een patiënt die ik destijds behandelde? Want wat als er toch iets van angst zat onder mijn besluit om niet op controle te gaan? Ja, mijn lichaam reageerde meteen, voor mij een teken dat het klopt.

Verhard litteken

Wat de angst is en waar hij vandaan komt, ik heb geen flauw idee. Ik voelde wel dat mijn litteken best wel hard was en niet soepel zoals de rest van mijn borst. Bij het tantrisch vrijen dit weekend kwam er behoorlijk wat energie vrij. Ik laat me leiden door mijn lichaam en voel wat het nodig heeft. Mijn lichaam reageert dan met het schoppen van mijn benen en soms met het shaken van mijn armen en handen. Mijn knie-klachten die ik het vorig jaar had ontwikkeld zijn hierdoor een heel stuk weg. Dat spaarde me lekker een operatie uit aan mijn meniscus, want dat was wat de huisarts constateerde.

Helende liefdevolle massage

Vanochtend masseerde mijn geliefde mijn borsten en het voelde als een grote energetische schoonmaak actie. Nog een beetje meer omhoog, en ja nog iets meer naar de binnenkant. Steeds opnieuw begonnen mijn benen te schoppen en mijn handen te wapperen. Het grootste cadeau ontdekte ik vanochtend bij het douchen toen ik merkte dat mijn litteken weer soepel is. Wow, zo hoort het te zijn!  In een weekend was het litteken getransformeerd van een harde ineengekrompen plek, naar een onderdeel van een zachte soepele borst. Wow! Ik ben helemaal flabbergasted door het grote verschil dat ik voel!

Toch op controle?

‘There are 3 layers left, Leonie, you can do it now or you can do it later,’ hoorde ik vanochtend mijn gids nadat ik in hemelse extase lag bij te komen. Toen ging de telefoon. Ik heb geen haast. Ik ga er van uit dat het moment wel weer komt als het daar is. Er zijn nog wat plekjes op mijn borst die nog steeds gevoelig zijn. En als die 3 layers klaar zijn, ga ik misschien wel op controle. Zonder angst. Om te zien of die cysten die er al jaren zitten ondertussen ook weg zijn en om opnieuw te vieren dat liefde heelt. Zelfs de gevolgen van de behandeling van borstkanker zoals een operatie en bestraling. Ik voel me dankbaar dat ik nog zo mag en kan genieten van mijn borsten!