Dit weekend ben ik in de sauna met een van mijn liefdes….
We liggen heerlijk buiten, in een hoekje op grasveld op een bedje in de zon, genietend van elkaar, een beetje strelend, elkaar aankijkend. Geluk is zo eenvoudig. Een stukje verderop ligt een oudere dame. Ze is in gesprek met een ander stel en ze hebben het over spiritualiteit, dat vang ik af en toe zo op. Als het stel opstaat blijft de vrouw achter. Ze kijkt naar ons en zegt: ‘het ziet er zo leuk uit, jullie samen, zo liefdevol.’ Ik antwoord: ‘Dat is het ook. Het is liefde. Wilt u er bij komen?’
Liefde delen?
Ze kijkt ons aan, verward en vol ongeloof maar ook met ogen vol verlangen. ‘Ja, meent u dat? Echt waar, maar dat is toch gek?’ Ik zeg: ‘Ja hoor, liefde is er om te delen, er is genoeg, kom er maar bij.’ Ze staat op en komt bij ons zitten, aan het voeteneind op het bed van mijn lief en tegenover mij. Ik pak haar hand vast, streel hem met mijn andere hand en kijk haar aan. Mijn liefde legt zijn hand op haar rug. Ze kijkt naar me, naar hoe ik haar hand en arm streel en zegt: ‘Dit ken ik helemaal niet. Ik was in gesprek met die mensen, ze zeiden dat ik onvoorwaardelijk van mezelf moest houden, zelfs al wil ik een ongelukkig leven leiden.’
Heling, het oude loslaten en het nieuwe verwelkomen
Bij haar laatste woorden begint mijn lichaam meteen te reageren. Mijn buik en borst trilt en ik voel dat het laatste wat ze zegt niet klopt: zelfs al wil ik een ongelukkig leven leiden. Dat is oud. Het is een oude belemmerende overtuiging. Die mag ze los laten. Ik voel hoe de donkere energie van haar hart via het mijne het lichaam verlaat. Ik maak bewegingen met mijn hand, weg oude energie, ga maar weg. ‘Wat gebeurt er, vraagt ze onzeker en mijn lief legt het uit met woorden. Ik blijf haar aankijken en strelen, gewoon haar hand en haar arm. Als het trillen ophoudt, druk ik een lichte zoen op haar hand. Iedere heling voor een ander is ook een heling voor mezelf, zo voelt het voor mij. Ze kijkt me aan, verrast, en is zo blij…
De volgende dag belt ze me op, om me te bedanken en zegt dat het zo ongewoon was voor haar, om zoveel liefde te ontvangen, dat ze dat in haar leven nog nooit meegemaakt had….
Liefde, je kunt het zomaar delen…
Ik denk opnieuw aan mijn idee om knuffelhuizen in Nederland te openen. Zoveel mensen die snakken naar een warme aanraking en omhelzing, die snakken naar liefde… Het is gratis. Het is er. Je kunt het delen zoveel je wilt…
De eerste keer dat ik besefte dat aanraken buiten een relatie niet vanzelfsprekend is, was toen ik een weduwe als massage klant kreeg. Zij kwam regelmatig voor een massage omdat ze de aanraking miste. Bij binnenkomst en vertrek kreeg ze nog een extra knuffel. Hoe eenvoudig kan het zijn om iemand gelukkig te maken.
Ik herken de reactie bij meerdere mensen bij het aanraken of het sturen van energie. Veel mensen zijn hier niet mee bekend terwijl een hand of arm oplegging juist zoveel rust en liefde kan schenken. Menigeen associeert dit met verkeerde intenties terwijl de kracht juist zo zuiver en intens kan zijn. Een knuffelhuis is hard nodig in deze tijd van individualisme en materialisme en zou eigenlijk al lang gerealiseerd moeten zijn.En gelijk heb je zeker het werkt tweezijdig.
Wat een mooi verhaal en ben er van overtuigd dat er voldoende liefde is .
Ik hoop echt dit een keer te mogen ervaren.