Het geheim van hulp vragen op weg naar jouw pad

‘You are here to create, not to repeat. You are here to transform peoples deepest pain and darkest energy into love and light.’

begraafplaatsDat is het antwoord dat ik krijg van mijn gidsen, als ik op het familiekerkhof van de familie Passmann sta, de Duitse familie die ooit de bezitter was van Kasteel Slangenburg, mijn favoriete plek voor een schrijfretraite. Ik kijk rond over de ommuurde begraafplaats. Binnen de muur staat een hek. Het is alsof ik in een flits teruggeworpen wordt in de tijd van de tweede Wereldoorlog en de begraafplaats verandert in concentratiekamp Auswitsch. Verwonderd met deze nieuwe ogen kijk ik rond. Alsof ik nu van een afstandje naar dat leven mag kijken.

Vorig leven in de tweede wereldoorlog

vergeving2

In de loop der jaren heb ik ontdekt dat ik een vorig leven heb dat zich afspeelt in de tweede wereldoorlog. Ik heb daar op deze website eerder over geblogd. Vele liefdes in dit leven waren toen ook mensen met wie ik op hartsniveau verbonden was. Een van de thema’s van dat leven was verraad. Een ander thema was: is mijn leven meer waard dan het leven van een ander? Gaat mijn geluk niet ten koste van de nood van vele anderen?

Verraad en overleving

In dat leven koos ik ervoor om mijn geliefde te verraden, wat tot gevolg had dat ik zelf stierf door uitputting, omdat hij me niet meer kon geven wat ik nodig had. Ik had hem immers laten vermoorden. De kwaliteit van leven van zoveel andere gevangenen was voor mij meer waard dan het leven dat ik zelf leidde. Het was overigens een leven dat gericht was op overleven en op vernietiging. Dat is wat sowieso gebeurde in dat de oorlog. De vernietiging van het Ware Zelf.

Dilemma

In mijn huidige leven kwamen onlangs de thema’s van toen opnieuw voorbij. Ik voelde hetzelfde vraagstuk: wat is mijn taak? Wat heb ik te doen in dit leven? Welke keuze maak ik in het ethische dilemma dat mijn pad kruiste en wat is het effect van mijn keuze op het leven van anderen? Ik voel me verantwoordelijk. Maar ik voel me ook verantwoordelijk voor mijn eigen leven en voel het verlangen naar het verwezenlijken van mijn dromen. Ik besluit om hulp te vragen.

‘Help me om meer zichtbaarheid te krijgen op mijn pad. Help me en laat me zien wat mijn weg is in dit leven?’ Ik laat het vervolgens rusten en loop het bos in. Tot ik bij de begraafplaats kom. Ik kijk rond en een gevoel van bekendheid overvalt me. ‘Been here, did that, done that.’ Dan krijg ik mijn antwoord. Het komt helder door, als een ster die het licht laat zien in een donkere nacht. Alles valt van me af. Ik weet nu wat ik te doen heb.

Van overleven naar Leven

leonie_hartDat ik in dit leven zoveel regressies heb mogen ervaren van vernietigende vorige levens, is omdat ik in dit leven er iets mee mag doen ten behoeve van andere mensen. Het is niet meer de bedoeling dat ik wegzak in misbruik, terreur of oorlog. Het mag weer vrede worden op aarde en daar mag ik mijn steentje aan bijdragen door het transformeren van deze donkere energieën in licht en liefde. Ik mag het eeuwige licht in mij doorgeven aan een ander. Stapje voor stapje. Dat is mijn taak.

Van angst naar liefde

Als mensen hun ego weer verbinden met hun hart, en hun hart leidend laten zijn in de keuzes die ze maken, kan de wereld weer een beetje mooier worden. De weg van angst naar liefde. Van overleven naar Leven. Van ego naar het hart. Ik kijk uit naar de volgende relatie-intensives die komen gaan waarbij ik mensen terug breng naar hun ware kern zodat ook zij de voor hen juiste keuze kunnen maken. Want de wereld heeft leiders nodig die hun hart leidend laten zijn en het verschil durven maken. Ben jij er een?

Zit jij in een ernstig dilemma of weet jij niet wat jouw volgende stap is? Durf hulp te vragen! Je moet het zelf doen maar hoeft het niet alleen te doen. Mail me of bel gerust voor een verhelderingsgesprek op 073-6420725.

Babaji en Cleopatra – De tinteling – hoofdstuk 2

Langzaam en liefdevol beweegt hij in haar. Haar ogen zijn nog steeds dichtgeplakt door de ontsteking die maar niet over wil gaan. Of misschien wil ze gewoon haar ogen niet openen uit angst om de werkelijkheid te ontmoeten? Babaji omringt haar dagelijks met al zijn zorgen. Hij voedt haar met alles wat hij heeft te delen. Soms is het een kop soep, getrokken van de kool uit zijn tuin. Dan weer is het een hand vol rijst. Soms is ze dankbaar dat ze nog leeft. Maar waarvoor eigenlijk? Wat heeft het leven haar nog te bieden? Zij, een gevallen vrouw. Een meisje nog dat nog vrouw had moeten worden.

Het is alsof haar lichaam een eigen wil heeft. Babaji’s zachte aanrakingen zijn helend voor haar wonden. Hij streelt haar net zo lang tot ze verzacht, of ze wil of niet. Het lijkt alsof tijd niet meer bestaat als Babaji haar lichaam begint aan te raken. Als hij van huis is, ligt ze maar te piekeren. Dan verlangt ze er naar tot het weer zo ver is dat Babaji haar aanraakt. De pijn van het verzorgen van de wonden, staat in het niets vergeleken met de pijn die ze voelde toen de soldaten met haar bezig waren. Ze moet het vergeten. Ze wil het vergeten. De pijn lijdt haar af van de innerlijke pijn. En als zijn aanrakingen overgaan van zorgen voor naar liefhebben, dan kan ze niet anders dan ontspannen.

Ze weet dat hij in haar is. Daar, in haar geheime ruimte. Daar waar niemand nog had mogen komen. Ze voelt er niets van. Wat kan het haar nog schelen? Er is niets meer te verliezen. Geen man die haar nog wil. Babaji wil haar. Hij is in haar. Hij fluistert lieve dingen in haar oren. Hij zegt haar hoe zacht ze is en dat hij haar nieuwe herinneringen wil geven voordat ze een keuze maakt. De keuze om te sterven of om te leven. Eerst moeten haar wonden geheeld zijn. Dan pas mag ze kiezen.

Soms maakt dat haar boos. Dan wil ze bewegen met haar onderlichaam om hem van zich af te werpen. Laat me nu kiezen, laat me met rust! Laat me sterven! Maar het is alsof hij geen tegenstand duldt. Diep ergens in haar weet ze dat deze man het goed met haar voor heeft. Ze kan het niet verklaren. Hoe moet ze het uitleggen? Ze voelt het als ze met haar vingertoppen de rimpels van zijn hoofd volgt om zo een voorstelling te kunnen maken van hoe hij er uit ziet. Ze voelt het als ze door de zachte krulletjes van zijn kroeshaar woelt. Ze voelt het als ze zijn zachte huid voelt en ze zijn krachtige energie door haar heen voelt stromen. Alsof het zijn energie is die haar het gevoel geeft dat ze het waard is om te leven. Om te blijven leven.

Ze knijpt haar ogen dicht. Wie is deze man? Wat wil hij van haar? Waarom doet hij al die moeite? Nog steeds beweegt hij in haar. Zijn lichaam verwarmt het hare. Zijn energie glijdt moeiteloos over in de hare. Haar ademhaling versnelt. ‘Adem naar je hart, Cleopatra, vergeet je hart niet. Het klopt voor jou. Het klopt uit liefde voor jou.’ Ze kan het maar niet geloven maar het klinkt mooi, besluit ze terwijl ze opvolgt wat hij zegt. Zo heeft ze het geleerd. Je luistert naar de man die ouder is dan jij.

Steeds opnieuw laat hij haar voelen dat ze leeft. Die energie! Soms is het zo intens dat ze er bang van wordt. ‘Haal het maar omhoog, breng de energie maar naar je hart, lieverd’, fluistert hij als ze uitspreekt wat ze voelt. Want ook dat heeft hij haar al geleerd. Ze had nooit gedacht dat ze zoveel contrasterende gevoelens zou kunnen ervaren. ‘Ik wil dat je alles hebt ervaren voordat je kiest. Je hebt er recht op om te weten dat er ook nog iets anders is dan zoals ik je gevonden heb.’ Babaji is een aparte man. Misschien is het wel geen mens. Misschien is ze wel in een andere wereld aangekomen en leeft ze niet meer echt. Ze kan haar ogen beter gesloten houden.

Dan ineens is het daar. Ze kan het niet geloven. Is het echt waar? ‘Babaji, wat gebeurt er?’ vraagt ze hijgend en buiten adem. Ze beweegt haar hoofd en schudt het heen en weer. Haar vingertoppen strekken zich, alsof de energie in haar zich niet wil laten stoppen en een eigen leven leidt. Daar is het weer. De tinteling. Haar grote teen. ‘Babaji, ik geloof dat ik mijn teen voel, kan dat?’  
‘Natuurlijk kan dat lieverd. Seks is helend. Dat is wat ik je wil laten ervaren. Nog even en dan kun je je benen weer bewegen.’
Hij antwoordt haar met een vanzelfsprekendheid die haar irriteert.
‘Ga van me af. Ga van me af!’ schreeuwt ze. ‘Je wilt alleen maar seks. Je bent al net zo erg als al die soldaten.’

Hij stopt onmiddellijk en glijdt uit haar.

‘Zoals je wilt.’

Dan is ze weer alleen. De temperatuur van de lucht voelt ijskoud vergeleken met de warmte van zijn huid. Ze negeert de traan die over haar wang glijdt en draait haar hoofd opzij.
Was ze maar dood.

Twee vorige levens – Afscheid van een vriend

Het vliegtuig is een plek waarop er vaak spirituele boodschappen doorkomen. Zo ook deze reis naar Hawaii. Afgelopen week beëindigde een vriend na jaren onze vriendschap. Ik had hem na al die jaren eindelijk feedback durven gegeven op zijn gedrag omdat ik zie dat het mensen om hem heen wegjaagt en ik me daar al jaren zorgen om maak. Nooit voelde ik de ruimte om mijn waarheid te spreken. Nu heb ik mijn angst overwonnen en heb ik het gedaan. Maar zijn reflectie op de boodschap was blijkbaar de druppel om iets wat al jaren speelde te beëindigen. Zelf kijk ik er heel anders tegenaan. Hij blijft in mijn hart ook al heeft hij besloten dat het wat hem betreft voorbij is en kunnen we op dit moment niets voor elkaar betekenen.

Afscheid van een leven vol frustratie

In het vliegtuig kwamen er twee vorige levens met hem voorbij. Vorige levens waarbij macht, geweld, onmacht en frustratie een grote rol speelden. Een paar weken geleden, had ik al gezien dat wij ooit twee tweelingbroertjes waren, in de baarmoeder van onze moeder. Toen al kwam de aankondiging dat er iets tussen ons zou veranderen. Nu zag ik dat we in dat leven allebei volwassen mannen waren. Hij was als eerste geboren en ook de slimste, de wijste en degene met het meeste talent. Alles wat ik deed stak in het niets af bij wat hij deed. Hij was de slimmere, snellere broer die altijd alles beter wist. Hij moest altijd het laatste woord hebben. Hoe zeer ik hem ook hielp, op welke ideeën ik ook kwam, nooit was het goed genoeg.
Als de erfenis na vele jaren eindelijk bekend gemaakt wordt en hij alles erft omdat onze moeder hem natuurlijk ook de liefste, de wijste en de leukste vond, is m’n frustratie tot op het hoogtepunt gekomen. Met een klap splijt ik met een bijl zijn kop in tweeën. Zo. Dat zal hem leren. Het kan niet waar zijn dat hij alles krijgt en ik niks. Het kan me niet schelen dat ik daarna de gevangenis in moet. Welnee, ik geef me vrijwillig over en zit mijn straf zonder mokken uit. Dit was de beste daad die ik ooit ik dit leven gedaan heb. Ik voel me in een klap bevrijd van al mijn frustratie. Daarom ben ik op aarde gekomen, om dat te ervaren! Ik sterf een zachte dood in de gevangenis. Ik krijg binnen een paar dagen een hartstilstand en dat was het. Einde verhaal. Einde leven. Een grote climax. Mijn borstkast trilt als een gek het einde van dit leven voorbij komt. Al die oude energie mag uit mijn lichaam.
Is er nog iets dat ik moet zien? Laat het me zien als het nuttig is; laat het me niet zien als het er niet toe doet. Dat is mijn boodschap aan mijn gidsen. Ik geef me over.

Het leven van Aladin en Vesuvio

Dan verschijnt het volgende leven. Ik ben een machtige man. Mijn naam is Aladin. Ik zit in een herenkamer in een grote leren fauteuil. Mijn hoofd is wit geschminkt, met een neus van een boze wolf. Mijn neus krult helemaal in elkaar en het voelt aan als een enorme arrogantie. Het is zo gegrimd, zodat niemand me zal herkennen. Ik ben de machtige man. Ik heb geen linker arm meer maar mijn rechter arm is daarentegen enorm ontwikkeld. Ik speel met kaarten en kan ze met een hand schudden. De mannen aan tafel tegenover mij die met me spelen hebben ontzag voor mij. De jonge mannen die voor het eerst met hun vaders naar deze gokavond meekomen kijken vol bewondering hun ogen uit. Wat ben ik snel en handig met die ene arm en hand! Ik leun lui achterover en ik ben alle spelletjes beu. Het wordt tijd dat het volk een grote les leert.

harnasIk laat mijn broer roepen. Mijn broer Vesuvio is zeven jaar ouder dan ik. Hij loopt altijd in een soldatenharnas, sinds hij op zijn veertiende naar het front werd gestuurd. Tot ieders verbazing heeft hij de strijd overleefd. Niemand had het verwacht dat hij vier jaar later levend uit de strijd terug zou komen. Vesuvio weigert echter zijn harnas af te doen. Tegen iedereen roept hij vol trots dat zijn harnas zijn redding is geweest. Als hij dat niet gedragen had, had hij de oorlog nooit overwonnen. En weet je wel hoe heftig die strijd was? Vol trots vertelt hij tegen iedereen hoe hij gevochten heeft in de strijd. Zijn verhalen zijn weergaloos groot en iedere keer dikt hij ze een beetje aan. Zo wordt de oorlog van het verleden een periode van trots en magie.
De mensen laten hem altijd maar een beetje praten. Ze kennen zijn verhalen inmiddels uit hun hoofd. Als ze hem vragen of hij niet lekker mee wil doen, buiten spelen of zo, dan komt hij altijd met hetzelfde verhaal. ‘Nee, je weet nooit welke gek er buiten rond loopt. Kijk maar naar mijn broer, die heeft geen arm meer. Een of andere idioot heeft hem er zo maar afgehakt toen hij klein was. Dat zal mij nooit gebeuren. De wereld is verdorven en je kunt jezelf beter beschermen.’ Het enige dat hij zichzelf toestaat is om soms zijn helm af te zetten. Want natuurlijk zweet hij zich een ongeluk in dat harnas maar dat bekent hij natuurlijk aan niemand. Hij sterft nog liever zeven doden tegelijk. Zijn harnas is zijn imago. Hij is er mee vergroeid. Dat is het laatste dat hij af zet.
Na veertig jaar besluit de jongere machtige en rijke broer Aladin, de man met een arm, dat het genoeg is. Het wordt tijd dat zijn broer de waarheid leert kennen, zodat hij net als ieder ander mens kan genieten van de zon, het leven en van elkaar. Van zachtheid, bewegen en van plezier. Na het zoveelste potje kaarten dat hij gewonnen heeft, vraagt hij een van de jongelingen of ze Vesuvio willen halen. Er zijn niet zoveel mensen in de grote herenzaal. Aladin besluit dat voor een eerste treffen, een klein publiek genoeg is. Veertien mensen staan om hen heen als hij Vesuvio zijn grote zwaard geeft. Zelf heeft hij nooit gevochten en zijn zwaard van goud is nooit gebruikt. Hij heeft nooit hoeven strijden in de oorlog, hij was te klein.
Hij overhandigt Vesuvio zijn gouden zwaard. ‘Snij mijn rechter arm er af’, gebiedt hij.
Hij houdt zijn arm gestrekt zodat Vesuvio hem er in een klap af kan hakken.
Zijn broer kijkt hem met grote ogen aan, zijn ogen worden als schoteltjes zo groot en zijn mond valt open.
Wat zeg je?’
‘Hak mijn rechter arm er af’
‘Je bent gek geworden’ zegt Vesuvio. ‘Je arm is je leven. Het is de enige arm die je nog hebt. Waarom zou ik die er af hakken? Kijk eens wat je er allemaal mee kunt! Je bent hartstikke rijk geworden met kaarten en met alle trucjes die je er mee uithaalt. Je oogst er zoveel bewondering mee. Waarom zou ik die er af snijden?’
‘Ach, die kaarten, dat zijn toch allemaal spelletjes, daar gaat het toch niet om in het leven. En ik heb genoeg verdiend voor de rest van mijn leven. Ik ben een machtig man met een groot koninkrijk. Voor het geld en het aanzien hoef ik het niet meer te doen. En ik ben rijk genoeg om alle hulp te krijgen die ik nodig heb. Ik kan iedereen betalen om mij aan te raken, te wassen, mij eten te geven. Kijk eens hoeveel onderdanen ik heb. Ik heb die arm echt niet meer nodig. Dus kom. Hak hem er af. Jij bent de enige die het kan. Je hebt zoveel mannen gedood in de strijd, dan moet een armpje meer of minder jou toch niets uitmaken?
‘Maar je bent mijn broer, Aladin, ik ga mijn broer toch niet verminken?’
‘Waarom niet? Je bent tot in hart en nieren een strijder. Je bent de enige die ik ken die na zoveel jaren nog steeds met een harnas rondloopt. De oorlog is al jaren voorbij en jij loopt nog steeds rond alsof het oorlog is. Nou, ik denk laat ik je helpen. Je hebt veertien getuigen hier. Je kunt nu eindelijk laten zien aan de mensen waar jij zo goed in bent en met hoeveel gemak jij tegenstanders hebt gedood. Dan moet die arm van mij toch peanuts zijn. Kom, hak hem er af!’ daagt hij hem uit.
Vesuvio gaat steeds harder zweten onder zijn harnas. Zijn eigen broer! Hoe kan hij dit maken! En zoveel mensen heeft hij nu ook weer niet vermoord. Hij maakte de verhalen altijd groter dan ze waren omdat hij daarmee de aandacht en bewondering oogstte van de mensen. Dan glom hij van trots onder zijn harnas.
‘Ik weet niet of ik het kan’ stottert hij.
‘Oke. Misschien heb je wat meer publiek nodig om je aan te moedigen. Ik kan zelf ook wel wat aanmoediging gebruiken want ja, het wordt hoe dan ook een ander leven voor mij als ik geen armen meer heb. Zaterdagavond om 21:00 op het dorpsplein. Ik zal het publiek vragen om te komen kijken. Dan kunnen we op zondag samen feest vieren.’
Vesuvio is inmiddels lijkbleek geworden onder zijn harnas.
‘Je bent gek geworden.’
‘Geen tegenspraak Vesuvio, ik zie je zaterdagavond. Dit is mijn wens voor mijn vijftigste verjaardag. Heb eerbied voor je broer en vervul hem zijn diepste wens.’
Vesuvio knikt zwijgend.
Een week later is het zo ver. Van heinde en verre is het volk naar de stad gekomen om naar deze bijzondere gebeurtenis te komen. Iedereen wil getuige zijn van het bijzondere verzoek van Aladin. Hij is een gerespecteerd burger en iedereen kijkt tegen hem op. De mensen kunnen niet geloven wat er gaat gebeuren. Zou het echt waar zijn?
Op het grote podium staat Aladin klaar. Veertien sterke mannen staan om hen heen. Opnieuw overhandigt hij Vesuvio het zwaard. Hij strekt zijn arm.
‘Kijk me aan als je het doet. Ik wil dat je me aankijkt als de klap komt. Dan is het minder pijnlijk. Doe het, Vesuvio, doe het. Doe het nu.’
Het is muisstil op het grote plein. De spanning wordt alleen maar groter en groter. Aladin kijkt Vesuvio onbevreesd aan. Liefdevol zelfs.
Vesuvio pakt het gouden zwaard. Hij heft het op, kijkt Aladin in zijn ogen en dan ineens begint zijn borstkast als een idioot te beven. Zijn lichaam botst tegen het harnas. Zijn arm trilt. Het zwaard trilt.
‘Stop met trillen, Vesuvio, je bent toch niet bang zeker? Je hebt toch wel voor hetere vuren gestaan? Kom op. Verman je. Je kunt het’, moedigt Aladin hem aan.
Nu begint zijn lichaam nog harder te trillen. Zelfs zijn benen beven. Het metaal van zijn harnas gaat zo tekeer dat de mensen beginnen te fluisteren.
Tranen springen Vesuvio in de ogen.
Dan houdt het trillen op. Heel langzaam laat hij het zwaard weer zakken.
‘Ik kan het niet’, fluistert hij. ‘Ik kan het niet. Ik hou van je, Aladin.’
Aladin knikt.
‘Kom’ gebaart hij en pakt het zwaard weer over en steekt het met een klap in de houten vloer van het podium.
‘Kom, ik ga je een verhaal vertellen’
Hij neemt Vesuvio mee van het podium, en loopt met hem naar de rivier. Daar gaan ze samen zitten. Vesuvio zet zijn helm af.
‘Ik schaam me zo dat ik het niet kan’, zegt hij. ‘Wat moeten de mensen wel niet denken? Dat ik een zwakkeling ben?’
‘De mensen zullen beseffen dat de oorlog in jou voorbij is, Vesuvio. Ik ga je een klein verhaaltje vertellen. Een verhaal van twee broers. En hij vertelt hoe het zevenjarige broertje op een dag zijn arm verloor toen zijn veertienjarige broer oorlogje met hem wilde spelen, met het gestolen gouden zwaard van zijn vader. Hij vertelt op dat voor straf de veertienjarige jongen naar het front gestuurd werd om te vechten. Als God het wilde, zou hij gezond terugkeren. ‘En hij is gezond teruggekeerd.’ besluit Aladin.
Vesuvio heeft ademloos geluisterd naar het verhaal van zijn broer. De tranen springen hem in de ogen.
‘Het wordt tijd dat je de oorlog achter je laat, Vesuvio. Kom, laten we teruggaan en je harnas uitdoen. De mensen wachten op je.’
‘Waarom zou ik mijn harnas af doen? Je weet toch dat er gekken rondlopen die je god weet wat kunnen aandoen?’
‘Vesuvio, jij bent de oudere broer, ik ben de jongere. Jij was het die mijn arm eraf heeft gehakt. Dat besef je nu toch wel?’
Vesuvio begint te huilen. ‘Nee nee nee dat kan niet waar zijn.’ Zijn lichaam begint opnieuw te trillen. Hierop heeft Aladin gewacht. Hij geeft het teken en daar verschijnen zijn veertien hulpen. Ze pakken Vesuvio op en slepen hem mee terug naar het houten podium op het plein.
Een van hen komt met de sleutelbos. Met handige krachtige gebaren opent hij het harnas. De armen, de benen, de buik. Alles komt bloot te liggen. Een bleke witte huid verschijnt. Alle mensen beginnen te klappen en te joelen en als hij helemaal naakt is op zijn onderbroek na, beginnen ze te luidkeels lachen. Nog nooit hebben ze zo’n witte huid gezien. Iedereen werkt op het land of komt in de zon. Vesuvio komt nooit in de zon en is lijkbleek. Hij staat te trillen op zijn benen van alle emotie en houdt zijn handen voor zijn borst. Een van de mannen komt met een emmer water en gooit deze over Vesuvio heen.
‘Zo, dan kan dat oude angstzweet eindelijk weg.’ En hup daar volgt nog een emmer. Alle mannen gooien een emmer water over hem heen. Zijn onderbroek is kletsnat en glijdt van zijn smalle billen. Een van de jongens trekt hem uit.
‘Nee nee nee’ gilt Vesuivio.
‘We hebben allemaal een piemel hoor’, gebaren de veertien mannen en om beurten laten ze hun broek zakken om hun geslacht te laten zien. De een wat groter dan de ander. Het publiek joelt.
‘We zijn allemaal mensen’, verklaart Aladin.
‘Droog hem af en breng hem kleren’, gebaart hij dan en daar komen een prachtige beige fluwelen broek met gouden knopen bij de pijpen en een prachtig wit overhemd met wijde mouwen. Lange witte kousen met zwarte lakschoenen en zijn blonde haar wordt in een prachtig kapsel geknipt. Als Vesuvio klaar is, komen er twee stoelen op het podium.
‘Zo. Nu mag je naar mij kijken’, zegt Aladin en twee vrouwen klimmen op het podium met een emmer water en met zeep. Met doeken wassen ze zijn gezicht tot alle grime er af is en Aladin zijn eigen pure gezicht laat zien.
‘Ik ben je broer, Vesuvio, kijk zo zie ik er uit. Ik ben een mens, net als iedereen. Ik ben niet groter of kleiner ook al heb ik veel geld en ben ik rijk en heb ik veel aanzien.’ Ademloos kijken de mensen toe.
Tranen lopen over hun wangen als de broers elkaar aankijken, met het gezicht zoals ze ooit op aarde kwamen, onschuldig en vrij.
Het is stil geworden op het plein. Hier en daar pinken mensen tranen weg.
‘Lieve mensen, het is tijd dat we Vesuvio vergeven voor zijn daad. Sluit allemaal de ogen en leg je handen op je hart. Open je hart. Open je hart nu. Open je hart en laat de liefde stromen naar Vesuvio.’
Allemaal voegen ze daad bij het woord. Niemand uitgezonderd. Het licht uit hun harten verwarmen het lichaam en de ziel van Vesuvio. Tranen van ontroering rollen over zijn wangen. Dat liefde zo zacht kon voelen! Dit heeft hij nooit geweten. Hij kijkt naar zijn rechter arm, zijn hand en beweegt ze met een sierlijkheid die hij niet kent van zichzelf. Wat is het bijzonder om zonder harnas te leven! En die zon op zijn huid!
De dag erop viert iedereen groot feest en alle mensen zijn nieuwsgierig naar wat Vesuvio nu gaat doen in zijn leven nu hij zijn harnas af heeft. Vesuvio weet het allemaal nog niet. Hij is helemaal overdonderd van wat er gebeurt en laat alles maar een beetje op zich af komen. Het is alsof de wereld er ineens anders uitziet. De mensen en de bomen zijn in een klap kleurrijk geworden. Hij had nooit gedacht dat de wereld zo mooi kon zijn. Voor het eerst in zijn leven beseft hij: de oorlog is voorbij!
Een week later loopt hij met zijn broer over het land langs de rivier. Samen spreken ze over wat er allemaal gebeurd is. ‘Wie wist er eigenlijk allemaal van dat ik jouw arm eraf gehakt had?’ vraagt Vesuvio.
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou ik neem aan dat pa en ma niet tegen iedereen verteld hebben dat ik het was die jouw arm eraf heb gehakt.’
‘Lieve broer, iedereen weet dat jij het was en iedereen heeft het ook altijd geweten. Het is nooit een geheim geweest.’
Vesuvio wordt vuurrood.
‘Dat meen je niet. Je bedoelt dat iedereen wist dat ik…’
‘Ja, dat jij zelf die idioot was die zomaar armen eraf hakte. Je was al die jaren bang voor jezelf, Vesuvio.’
Vesuvio slaat zijn handen voor zijn gezicht.
‘Dat meen je niet. Wat erg. Oh ik schaam me zo! Waarom heeft niemand het me verteld? Iedereen wist het dus? Waarom heeft niemand ooit een poging ondernomen om mij te vertellen hoe het zat?’
‘Oh maar dat hebben zovelen geprobeerd. Maar je wilde nooit luisteren. Als het je niet beviel zette je je helm op en deed je de klep naar beneden. Of je liep weg. Je wilde het niet weten.’
Vesuvio begint nu heel erg te huilen. Hij slaat zijn handen voor zijn gezicht.
‘Ik durf de mensen nooit meer onder ogen te komen’, jammert hij.
‘Dit is wat het is. Wij hebben je allemaal vergeven. De enige die jou nog moet vergeven ben je zelf. Wacht er niet te lang mee. Laat het even bezinken en kom tot jezelf. Zeven dagen moet genoeg zijn en kom dan terug. Je moet de waarheid en de mensen onder ogen zien. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt. Ik laat je nu alleen.’
Dan laat Aladin hem achter.
Wat een levens hebben wij geleid!
And this is where he is right now, Leonie. This is where he is right now, hoor ik mijn gidsen zeggen.
Ik ben flabbergasted!!
Enne… willen jullie allemaal liefde sturen naar mijn vriend als je dit leest? Hij kan het wel gebruiken… 

Babaji en Cleopatra – een liefdessprookje over helende seksualiteit – hoofdstuk 1

Daar waar verleden en toekomst samenvallen in de overgave het nu, mag ik getuige zijn van een bijzonder verhaal over oorlog. De ontmoeting tussen Babaji en Cleopatra… Het begin van dit verhaal, dat nog lang niet af is, ontvouwde zich de afgelopen dagen in de ontmoeting en de genade van Liefde en Helende Seksualiteit.

Alles is donker om haar heen als ze zich ervan bewust wordt dat ze leeft. Er is geen gevoel meer in haar benen, ze kan ze simpelweg niet meer bewegen. Rondom haar aan elkaar geplakte opgezwollen oogleden zoemen vliegen als bijen op honing. Ze is te moe om ze weg te slaan. De zon verwarmt haar koude lichaam. Waar is ze? Hoe is het mogelijk dat ze nog leeft, nadat de soldaten haar als oud vuil hebben achtergelaten? Misbruikt, overweldigd en weggeworpen, er niet meer toe doend. Je mag sterven.

Ze probeert haar vingers te bewegen, haar kleine tengere kindervingers, maar al snel staakt ze haar pogingen. Het had niet mogen gebeuren. Ze is nog maar twaalf.

Ze kreunt vanuit een zinloos protest. Waarom is ze blijven leven? Ze was liever daar gebleven, aan de andere kant. Daar waar het donker en stil was en waar ze kon rusten in de leegte van het niets. Waarom is daar nu dan die zon? Ze voelt de warmte van de stralen op haar huid.

‘Je mag sterven.’ zegt de stem. ‘Maar je mag ook blijven leven. Zeg maar wat je wilt.’ Ze voelt zachte liefdevolle handen die haar benen zachtjes aanraken. Ze krimpt onwillekeurig ineen. ‘Je bent nu veilig. Je leven is heilig en je lichaam is een geschonden tempel. Ik ga je wonden wassen zodat je straks je besluit kunt nemen.’

Een besluit nemen? Wat bedoelt de man? Maar tijd om na te denken heeft ze niet als ze de natte doeken op haar huid voelt. Daar, net boven haar navel. Haar buik doet zeer van de vele schoppen die ze mocht ontvangen. Is het werkelijk voorbij? Ze hoort de man hijgen als hij probeert haar benen opzij te leggen. Ze kan haar benen niet meer bewegen. Alsof ze dood zijn. Was de rest ook maar dood.

Gespetter van water. Hij wast haar. Eerst haar voeten. De aanraking is doeltreffend en vanuit een zekerheid die haar in de war maakt. Alsof ze het waard is om verzorgd te worden. Zij? De harde stemmen van de soldaten zeiden haar hele andere dingen. Langzaam werkt hij naar boven. Dan dept hij heel zachtjes haar ogen met een natte doek. De liefdevolle aandacht waarmee hij haar gezicht aanraak verrast haar. Er glijdt een traan uit haar ooghoek.

‘Mamma?’

‘Het spijt me. Ik ben je moeder niet. Ik ben Babaji. Ik heb je gevonden in de sloot en meegenomen naar mijn hut. Ieder mens heeft recht op een waardig afscheid. Een afscheid van het leven, of een afscheid van de dood. Jij mag straks kiezen. Nu is het te vroeg. Je moet eerst aansterken en op krachten komen.’

Dan begint hij te neuriën. Heel zachtjes. De donkere klanken van zijn warme stem strelen haar zintuigen en zijn vingers beroeren de huid van haar wang. In gedachten sluit ze haar ogen die al zo lang gesloten zijn en dan, met een diepe zucht geeft ze zich over aan zijn liefdevolle aanrakingen.

Het zevende Hemelse Wonder: Wonderen bestaan!

Lieve Goden en Godinnen,

wonderen bestaanWij zijn verheugd het Zevende Hemelse Wonder met jullie te mogen delen, en daar kunnen we simpel over zijn: Wonderen Bestaan!

We weten dat de meeste aardbewoners niet geloven in Wonderen. De meesten van jullie wuiven deze mogelijkheid van creëren weg in hun leven. Het zou te gemakkelijk zijn. Wat als alles zomaar zou lukken? Wat als alles zomaar mogelijk is? Wat als er niets is dat ons zou belemmeren om te mogen ontvangen wat we werkelijk willen uit het diepst van ons hart en ons wezen?

Durf te springen

Om open te staan voor wonderen, is een actieve daad nodig, namelijk de bereidheid om in het diepe te durven springen. Het diepe van de oneindigheid, van de grenzeloosheid. Het diepe van die wereld waar alles mogelijk is, een oneindigheid van grootse mogelijkheden.

Laat alles los wat je ooit geleerd hebt

Veel aardbewoners zitten vast in oude ideeën en dogma’s. Alles wat ze door de eeuwen heen geleerd hebben en overgenomen hebben van hun ouders en voorouders, zit diep voorgeprogrammeerd in het DNA van de cellen van hun lichaam, de blauwdruk van hun bewustzijn. Maar wat als we jullie aanspreken op jullie Goddelijkheid, op jullie innerlijke bron van liefde, vriendschap en vreugde? Wat als we jullie aanspreken op jullie geboorterecht? Het is jullie geboorterecht om de hemel op aarde te kunnen leven. Om tot in het diepst van jullie wezen te voelen dat Licht is waar jullie vandaan komen en dat Liefde in jullie hart de verbindende olie in jullie aardse bestaan is.

Het denken voorbij

Jullie zijn het vergeten, omdat jullie denkvermogen op hol is geslagen, omdat jullie creatiedrift vanuit de eigen afgescheidenheid een eigen leven is gaan leiden. Dat heeft geleid tot vele innerlijke oorlogen waarin haat, wraak, jaloezie, hebzucht en machtsmisbruik de drijfveren waren en wat zich manifesteerde in oorlogen in de buitenwereld. Nu is de tijd gekomen dat jullie de andere kant van de medaille van het leven weer leren kennen.

Ontdek al je kleuren!

kleurenDaarvoor moeten jullie opnieuw ontdekken dat de aarde niet plat is, maar rond is. Daarmee bedoel ik dat het leven niet zwart of wit is, maar een aaneenschakeling van een diversiteit aan kleuren. Via de ogen en het hart van de ander, kunnen jullie jezelf zien, kunnen jullie andere kleuren zien en hierdoor jullie eigen eindeloze kleuring ontdekken. Om zo via de ander weer bij jezelf thuis te komen, in je hart, daar waar alle intelligentie van het leven in Hemel op Aarde ligt opgesloten.

Om de Hemel in jezelf weer te openen, is bereidheid nodig. Bereidheid om te springen in het diepe en om het oude achter je te laten. Bereidheid om te geloven in een Wonder, want lieve Goden en Godinnen: Wonderen bestaan!

Omarm je innerlijke oorlog met liefde

Durf jij werkelijk los te laten en te vertrouwen op dat wat goed is, op dat stuk in jou dat goed is? Durf jij plaats te nemen in je hart om je zo te verbinden met de wereld om je heen? Durf jij de 17 innerlijke oorlogen in jezelf, die zich manifesteren via het contact met de ander, los te laten en uit te reiken naar Ease, Grace, Love, Joy en Happiness?

Onzichtbare hulp

springenWe nodige jullie uit om te springen en het oude los te laten. Focus op het wonder dat jij zou willen laten voltrekken in jouw leven. Sta open om te ontvangen. Weet dat er oneindig veel hulp aanwezig is om jouw wensen te laten uitkomen. Onzichtbare hulp die er altijd is. Open de poort van je hart en durf te vertrouwen. De hemel is zoveel dichterbij dan je denkt. In je hart huist je Goddelijke creatie. Stap binnen in jouw hart en ontdek een nieuwe wereld! Een wereld waar liefde regeert. Over jou, jouw eigen gecreëerde wereld en van waaruit jij kunt regeren jouw wereld.

Het speelse kind in jou wil bevrijd worden!

Ontdek het Goddelijke, speelse innerlijke kind in jezelf en sta het toe om aan het stuur te staan van jouw wereld. Voed de wereld om je heen met dat wat jij zou willen zijn. Oftewel: Be the person YOU want to meet en laat de wonderen naar je toe komen!

Aisha.
Vandaag lees ik: Een wonder kan ontstaan als je het heden het verleden loslaat zodat je de toekomst bevrijdt. Het betekent dat je van gedachte durft te veranderen en niet al je ideeën uit het verleden in het Nu projecteert. Als je bereid bent om volledig los te laten, kunnen wonderen ontstaan. Een wonder doorbreekt een diep patroon en gaat altijd gepaard met een plotselinge omslag van horizontale naar verticale tijdwaarneming. Deze omslag voert een tijdsinterval in waardoor je verderop in de tijd kunt uitkomen dan waar je anders zou zijn geweest. Ik besef in heel mijn wezen dat dit klopt.
En jij? Geloof jij in wonderen? 

Hemelse wonder nummer 6 – Overgave aan het hier en nu

Maria Magdala_and_Jesus_Christ2014 was een bijzonder intensief en bewogen jaar. Het was een jaar waarin overgave een andere betekenis voor mij kreeg. Het bezoek van mijn tweelingzielenzus Bri uit Amerika bracht mijn leven in een andere dimensie. Allebei werden we in een meditatie uitgenodigd om een workshop voor 27 vrouwen te organiseren: Gateway to Heaven. De tijd voorafgaande aan de workshop, was er een waarin we als leiders behoorlijk werden uitgedaagd. Bri werd ernstig ziek, maar wilde de workshop toch door laten gaan. Zo kwamen we in mei van dit jaar terecht in Rennes le Chateau, een prachtige plaats in Zuid Frankrijk, waar Jezus en Maria en hun energie in hoge mate aanwezig is.

In de voorbereidingsperiode mocht ik diverse channelings ontvangen, als boodschappen voor de vrouwen die mee zouden gaan naar de Gateway to Heaven, in de vorm van zeven hemelse wonderen. De eerste drie wonderen mocht ik ontvangen in Nederland, nummer vier en vijf in Rennes le Chateau en nummer zes nu hier in Santa Fe, Colorado, waar ik samen met Bri en met mijn lief, kerstmis vier.

Surrender to the here and now, as peace comes from within

Lieve vrouwen,

Het zesde hemelse wonder is een wonder dat van betekenis is voor alle mensen hier op aarde. Hoewel de zeven hemelse wonderen aanvankelijk voor 27 vrouwen zijn doorgekomen, is het de bedoeling dat ze verspreid worden over de hele wereld. Veel mensen zitten gevangen in hun lichaam en hun leven. Ze durven zich niet vrijelijk te uiten en kunnen zich niet overgeven aan dat wat er is. Dat komt omdat er steeds weer gedacht wordt. Gedachten die ontstaan door het leven in het hier en nu te verbinden met ervaringen uit het verleden en met verwachtingen over de toekomst. Het verleden is niet uit te wissen in jullie leven, want het verleden omvat alles wie jullie zijn. Jullie zijn alles en iedereen geweest en hoewel deze gedachte voor velen niet te omvatten is, is het de waarheid van God. We zijn God, iedereen is God en bezit zijn of haar eigen Goddelijke essentie.

De ontmoeting met het verleden

vlindersDe ontmoeting met het verleden in alle vormen en staten van zijn, omvat het leven op aarde in het hier en nu. Jullie zijn allemaal kind geweest, man of vrouw geweest, moordenaar of geliefde geweest. Jullie hebben de liefde in jullie harten laten stromen maar vergaten daarbij jullie Goddelijke essentie. Alleen door afgesneden te zijn van jullie Goddelijke essentie, kan angst en ego een eigen afgesloten leven gaan leiden waardoor machtsmisbruik, seksueel misbruik, oorlog en alle andere niet-Goddelijke staten van zijn, kunnen prevaleren op aarde. De tijd is nu gekomen dat jullie dit alles achter jullie mogen laten. Het verleden is geweest. Er rest ons niet anders dan het hier en nu en een toekomst waaraan invulling wordt gegeven vanuit de keuze in het hier en nu.

In het hier en nu, komen leven en dood bij elkaar in de Goddelijke essentie van het moment. Daar waar geen toekomst of verleden is, is er het geluk van het moment. Heb je nu honger? Heb je nu geldgebrek? Of is het de gedachte dat er straks niet genoeg is? Lieve vrouwen, jullie weten als geen ander dat overgave aan het hier en nu, de enige weg naar vrijheid is. Denk maar aan de momenten dat je in extase was, samen met een geliefde. Denk aan de momenten dat je je kind liefdevol de borst gaf, was er werkelijk iets anders waar je aan dacht? Welnee, er was alleen maar het hier en nu, in verbinding met de ander. Dat is waar we naar toe mogen in alles wat we doen.

Het wonder van vergeving

lichtAls jullie het verleden volledig kunnen integreren in het hier en nu, zullen jullie het verleden ook werkelijk los kunnen laten. Dat betekent de ultieme vraag om het verleden volledig te accepteren, in al zijn volheid, met alle pijn en verdriet die er mee verbonden is. Nu vragen jullie: hoe kunnen we ooit accepteren wat er gebeurd is? Hoe kunnen we ooit accepteren dat er oorlog, misbruik, verwonding, pijn en verdriet is, of is geweest in ons leven? Het vraagt om de daad van vergeving. Nee, niet de vergeving aan anderen die ons dit hebben aangedaan. Het is de vergeving aan onszelf, omdat we zijn vergeten dat we meer zijn dan alles wat ons is overkomen in ons leven. Het is de vergeving aan het vergeten van onze Goddelijke essentie, die liefde heet.

Zeg JA tegen het nu

Wie beseft dat we zelf ooit alles zijn geweest, weet dat een ander slechts een spiegel is van het vergeten van onze Goddelijke essentie. Als we de ander kunnen zien als een del van onszelf, dat wat we ooit zijn geweest en waar we geen aandacht meer aan hoeven te schenken, komt er ruimte voor iets nieuws. In de nieuwe wereld is er ruimte voor levensvreugde, genot, plezier, dankbaarheid en tevredenheid. Dat kunnen we vooral ervaren in moeiteloze momenten in het hier en nu, waarbij de open staan voor iedere levenservaring. Durf ja te zeggen tegen het leven. Durf ja te zeggen tegen het hier en nu. Het leven wordt zoveel kleiner als jullie de zorgen over de toekomst en over het verleden los kunnen laten.

Omhelzen van alles wat er is

kleurenIn het hier en nu rest ons niets anders dan het omhelzen van alles wat er is, met een open hart. Zeg ja tegen alle emoties, het zijn slechts emoties die ons de ervaring geven van het mens-zijn, in al zijn totaliteit. Door er met liefde doorheen te ademen, zal de pijn ervan verzachten en kunnen jullie je eigen Goddelijke essentie ervaren. Voor sommigen van jullie is er een wat jullie een traumatische ervaring noemen, nodig om zover te komen. Veelal slaan jullie levenslessen van anderen af, omdat jullie zelf willen ontdekken hoe het is om je Goddelijke essentie te zijn en te leven. Weet dat het echter ook anders kan. Het leven kan ook licht en moeiteloos zijn, nog voordat jullie door hevige omstandigheden en/of ziekte, gedwongen worden je over te geven aan het hier en nu.

Wie leeft in het hier en nu, verbonden met de liefde in jullie hart, zal de vrede herkennen. De moeiteloosheid van de eenvoud die er op volgt is voor sommigen van jullie te groots om te omvatten. Jullie zijn immers nog zo gewend om het door angst gevoede ego als stuurwiel van jullie leven te hebben. Er is niets anders dan het nu! Waar heb je nu zin in? Doe het! Waar verlang je nu naar? Druk je uit! Wat vind je ergens van? Geef je mening! Waar word je blij van? Doe het! Het leven kan zo eenvoudig zijn als jullie meer leven vanuit het hier en nu. De hemel komt als vanzelf naar de aarde. Er wordt voor jullie gezorgd. Geef ons de kans om jullie te helpen. Leef het leven in het hier en nu, en geef je over aan de stroom van het leven. Het leven wil geleefd worden. Vreugdevol en moeiteloos.

In liefde,

Aisha.

 

Van leegte naar lichtje naar een tuin vol leven

Deel 1 – De leegte

tunnel

In de leegte
Daar was geen licht
Er was geen leven
Niets leefde meer
dacht ik
en ik gaf me over aan de val
in het donkere niets

Tot ik landde en
het kleine jongetje zag
levendig, trots en stoer
vol verlangen om aan de slag te gaan
maar waarmee?

Om hem heen was alleen maar afval
er waren geen kinderen om mee te spelen
hij schopte tegen een blikje
maar het maakte hem niet gelukkig
na lang zoeken naar iets vruchtbaars
stopte hij
hij tuurde naar zijn vuile nagels
hier hoefde hij niet meer te zijn
Het was klaar en wachtte
op de dood.

Ineens was daar die vogel
een grote bruine roofvogel
hij klom op zijn rug en
wooooooooooooow
daar gingen ze
weg van die nare plek
samen de wijde hemel in…

vogel

Deel 2 – Het hart vol verdriet

hart_broken

Soms is een hart zo vol
zo vol van verdriet
dat het niet meer te dragen is
Dan kan het alleen nog maar
naast je staan

te groot om te omarmen
te zwaar om te op te tillen
en zeker in je eentje

Het hart was een verzamelbak
van verdriet door de eeuwen heen
doorgegeven van vader op zoon
gevecht na gevecht
waar streden ze ook alweer voor?
ze waren het vergeten
ze wisten alleen nog maar
dat ze moesten vechten
en het grote hart werd alsmaar zwaarder
en zwaarder
van verdriet, pijn en schaamte

verdriet_ogen

tot de laatste zoon het niet meer trok
en het leven aan zich voorbij liet gaan
volledig bereid om te sterven

sterven

Deel 3 – De helende liefde

Daar stond het hart
moederziel alleen
geen man meer om in te wonen
te groot en te vol van verdriet
voor
een mensenleven

en het wilde zo graag
voluit kloppen!

Ineens waren ze er
De vrouwen!

Samen vormden ze
een cirkel van vrouwen
Ze gingen zitten rond het hart
en zongen matra’s
geduldig
en vol liefde
wetende
dat er ooit beweging zou komen

En net toen ik dacht
dat het nooit meer zou gebeuren
was daar ineens
dat hele kleine hartje
het ontsnapte uit
de top van het grote hart
klaar voor vertrek

hart2hart2

Met een grote wijde boog
belandde het
in het lichaam van de oudste man
uit de vaderlijn
Hij nam het gouden hartje vol licht
dankbaar in ontvangst
en plantte het in zijn borst.

Opnieuw ontsnapte er een hartje
uit het grote hart
want de vrouwen bleven zingen
geduldig met hun
hart vol liefde
en hun bekken stroomde over
van liefdevolle vruchtbaarheid
bereid om licht te baren

zaadje

Zo ontvingen alle vaders
een nieuw klein hart
vol licht en liefde
dat groot genoeg was
om leven te geven aan hun lichaam
zodat het gevecht, de pijn en het verdriet
zou stoppen.

En het allerlaatste hartje
was voor de zoon
en in zijn ogen
verscheen een heel klein lichtje. 

hartje

Toen de vrouwen klaar waren
en het grote hart vol verdriet
opgedeeld was over duizenden
nieuwe, gouden harten
stonden zij op
zij klopten het stof van hun rokken
en omhelsden elkaar
klaar voor een nieuwe fase.

Mandela_Loes

Deel 4 – De nieuwe tuin

Hee, daar was het jongetje weer
nog steeds vol trots en verlangen
om aan de slag te gaan
met zijn innerlijke drive
om de wereld
het mooiste van hemzelf te bieden.

vlinder

Nu is hij niet meer alleen
De vuilnisbelt is veranderd
in een grote tuin
nog kaal en onontgonnen
vol bruine en voedzame aarde.

Er zijn andere kinderen bij
vreugdevol en blij
verlangend om samen
iets moois te maken.

lichtje

Licht, liefde, plezier
warmte en genegenheid
vrolijkheid en speelsheid.

tulps

Het is heerlijk om
zomaar te spelen
met niets
doelloos
om het spelen zelf
helemaal te kunnen ervaren
en de lichtheid en de vrolijkheid
even te kunnen voelen

blij

Maar het jongetje wil meer
Hij wil een echte tuin
een tuin vol bloemen
met een beek met stromend water
zodat hij zich erin kan wassen
en kan spelen met het water.
Oh wat houdt hij van water
Hij is het helemaal vergeten
hoe heerlijk het is om te spetteren
van vreugde en plezier

kind_water

Het jongetje is nu aan het bouwen
aan een tuin vol Leven
Samen met de andere kinderen.
Ik ben heel benieuwd
hoe de tuin er straks
gaat uitzien

zo?

roos_knop

Of zo?

nieuw_licht

of misschien zo?

tulp

Welkom in de tuin van
LEVEN

Speel je mee?

Fotografie bloemen © Loes Koot 

 

De wederopbouw van Atlantis en de zwarte parel

heart-in-handsAfgelopen week zat ik in België, aan het bed van mijn lief die geopereerd werd aan zijn hart. Maanden van zorg waren er aan vooraf gegaan, op zoek naar de beste behandelmethode voor vernauwingen in de kransslagaderen van zijn hart. Wat voor de een waarheid is, hoeft voor de ander niet te kloppen. Wat kies je? Een standaard operatie of een andere weg? Onze zoektocht leidde ons naar een complementaire behandeling van healing, voeding en een speciale hartoperatie via een nieuwe, geavanceerde techniek in Belgie, door dokter Alaaddin Yilmaz.

Helingsprocessen op zielsniveau

Als multidimensionale vrouw, ontmoette ik prachtige helingsprocessen op zielsniveau. Door mijn eigen genezingsproces van borstkanker in 2011 is mijn bewustzijn geopend en heb ik ontdekt dat liefde verder gaat dan we denken. Met veel mannen en vrouwen ben ik op zielsniveau op een bijzondere manier verbonden. Ook nu waren er prachtige schatten aan zielservaringen, waarvan ik er een paar wil delen.

De zwarte parel – jouw waarheid spreken

zwarte_parelDe dag voor de operatie hadden we de laatste healingsessie van de Israëlische healer Haggai Katz die energetische operaties uitvoert met, jawel, buitenaardse wezens. Terwijl mijn lief behandeld werd, keek ik mee vanuit andere dimensies. Ineens zag ik zijn overleden moeder bij hem zitten. Het was alsof ik in de toekomst keek. Terwijl het hart geopend werd, plantte zij daar een zwarte parel in. Vanuit de zwarte parel verspreidde zich een gigantisch gouden licht vanuit zijn hart naar de wereld toe. Het was alsof de hartsenergie vernieuwd werd. De parel stond symbool voor het spreken van de eigen waarheid. Dat wat zij zelf in haar leven niet had kunnen volbrengen, gaf zij op deze bijzondere wijze door aan haar zoon.

Als je leeft met een open hart en zoveel liefde voelt voor de mensen om je heen, vergeet je soms de liefde voor jezelf, simpelweg omdat je niemand wilt kwetsen. Zijn moeder bracht de herinnering aan het belang van het uitspreken van je eigen waarheid, vanuit de liefde voor jezelf. Niet vanuit het ego dat verlangt naar macht en controle, maar vanuit de waarheid van je eigen hart. Vanuit de liefde voor jezelf, jouw innerlijk weten, dat weet wat goed voor jou is. Het was heel bijzonder om dit te mogen aanschouwen.

Herbronnen

medicijnwielDe eerste drie uur van de 9 uur durende operatie, zat ik samen met Mia en Marco van het Bed & Breakfast in Hasselt dat ik had gehuurd, in hun herbronningsruimte. In het midden lag een medicijnwiel van kristallen dat symbool stond voor het genezingsproces van mijn lief. Het was fijn om zo samen met mensen in aandacht en liefde aanwezig te zijn en op afstand mee te kijken met de operatie. De mooiste beelden waren die van de dag na de operatie, toen ik in zijn hart de heropbouw van Atlantis zag, de verzonken stad. De stad was helemaal van goud, alles was van goud, zelfs de mensen die de stad aan het opbouwen waren. Hier lees je het oorspronkelijke verhaal van Atlantis

De wederopbouw van Atlantis

Het mooiste dat ik zag was dat iedereen die de stad aan het opbouwen was, precies leek te weten wat hij of zij moest doen. De een bouwde een toren, de andere sjouwde met een kruiwagen, iedereen was  druk bezig en mensen liepen allemaal door elkaar heen, zonder te botsen. Alles ging in een razend tempo en vanuit moeiteloosheid, en de stad herrees in no time tot een prachtig gouden geheel. Het was alsof de beelden me wilden zeggen; maak je geen zorgen, wij cellen van zijn hart weten precies wat we moeten doen om alles perfect in orde te krijgen. In onze uniciteit staan we samen sterk en kunnen we alles, zelfs meer dan mogelijk is!

Leef je talent, leef vanuit je hart!  

AtlantisAls alle mensen zo zouden leven, vanuit zijn of haar talent, zich niet bezig houdend met anderen maar in verbinding met anderen, wat zouden we dan toch tot stand kunnen brengen?  Werken met licht en liefde, vanuit een betere band met elkaar en met de aarde, samen werken aan de bevrijding van overheersing op allerlei gebieden. Zo kan de mensheid weer terug naar zijn oorspronkelijke staat:als kinderen van Atlantis, als bron van licht. Durf jouw waarheid te spreken, de waarheid van het licht van jouw hart.

Soms blijkt genezing van een heftige ziekte een unieke weg te zijn naar bevrijding van het licht. Ik ben dankbaar en verwonderd dat ik onderdeel en getuige mocht zijn van dit prachtige helingsproces.

Crying emotions for you…

schommelThis morning I saw a little girl, she was 7 years old and was sitting on a swing. She was left alone by her mother, and was being angry at her because she felt her mother let her down. Her mother stood there on a distance and was watching her, trying to come closer and hold her in her love and light. But the little girl was too angry to let her come close. I was watching them both and surprised from what I saw. Mother and daughter, both feeling lonely and longing for connection and not being able to move. 

Why don’t you open your heart’, I asked the little girl, ’then you will be able to see and feel your mother, she is there for you, waiting’. The mother was crying as she longed so much for the little girl to embrace her and hold her in her arms. And I just stood there, watching the two and let my light shine upon them.

After some time the little girl dried her eyes, and allowed the mother to come a little step closer. Then the mother cried. And then I cried all the tears that were locked up in her for so many years. Tears of not being able to show the love as it was rejected from fear, disappointment and anger.

Sometimes I do these things, crying emotions for somebody else, crying the tears from their souls, as the burden is too big for them to cry it all on their own…

Hemelse wonderen 4 en 5 – Leven vanuit Een Hart

leonieVorige weekend was ik met een groep vrouwen in Rennes le Chateau, om de Gateway to Heaven te ontdekken en te vieren. Wat was het een prachtig weekend en wat hebben we samen toch veel meegemaakt. Het is inmiddels meer dan een week dat ik weer terug ben in Nederland en nog steeds ben ik aan het landen. Langzamerhand besef ik de impact van al het energetische werk dat we hebben gedaan, voor onszelf, met elkaar en voor het collectief. Sinds ik thuis ben voel ik meer innerlijke rust dan ooit en heb ik een diep diep vertrouwen in het leven op een niveau dat ik nooit eerder gevoeld heb. Daarbij voel ik iedere dag de passie groeien om te creëren en te schrijven. Dat alleen is al een wonder!

Je zo verbonden voelen met vrouwen en samen het onmogelijke aangaan en oude zielspijn transformeren naar een diepe liefde. Dat is wat we gedaan hebben tijdens de Gateway to Heaven. Sommige dingen zijn te groot om alleen te doen, sommige gevoelens zijn te heftig om in je eentje te ervaren en te transformeren, dat kun je alleen maar samen doen. We mochten allemaal ervaren hoe we de ene keer geholpen werden door andere vrouwen en op andere momenten er mochten zijn voor een ander. Wat een rijkdom!

Tweelingzielhereniging en opnieuw geboren worden

Het samenzijn met mijn tweelingzielenzus Bri die in mij de reïncarnatie van haar verloren tweelinghelft vindt, was ook weer wonderbaarlijk om te ervaren. Wat een spiegels zijn we voor elkaar, hoe anders en hoe hetzelfde. Het was heerlijk om samen een wedergeboorte mee te maken vanuit vreugde en plezier, begeleidt door onze sister Sherida Heilbron. Het is meesterlijk om allebei dezelfde vorige levens te herkennen bij onze sisters en onszelf zonder er met elkaar over te spreken, het te weten en te voelen dat het in dit leven anders is, gelukkig maar! Want wat hebben we elkaar ooit toch allemaal aangedaan…. vanuit machtsmisbruik en met geweld. Die tijden zijn nu voorgoed voorbij en de herinneringen zijn uit ons systeem. Ons lichaam is weer vrij en de verloren gegane vrouwelijke krachten en mochten we weer terughalen. Nu mogen we het integreren in ons leven. Mmmmmm.

Hemelse wonderen 

lichtTijdens een meditatie had ik vernomen dat ik vijf hemelse wonderen zou channelen voorafgaande aan het weekend. De eerste drie voor de reis naar Frankrijk begon, de volgende twee in Frankrijk voor de workshop zou starten en dit zouden we even snel tussendoor doen. Oh ja? Ik liet het weer los en toen ik eenmaal in Frankrijk was waren we zo druk bezig met de organisatie en met boodschappen doen, dat ik totaal niet meer dacht aan een channeling.

Totdat een van de deelnemers naar me toe kwam. Ze voelde dat er een channeling aan kwam en ze had dit nog nooit eerder gedaan. Ze wilde graag dat Bri en ik er bij zouden zijn. Praktisch als ik bezig was, nam ik mijn laptop mee, dat leek me wel zo handig. We sloten ons op in haar kamer en gaven ons over aan wat er door wilde komen. Tot mijn verrassing was het geen channeling van Aisha, zoals haar tevoren verteld was, maar was het Maria Magadalena die via haar wilde spreken!

Channeling van Maria Magdalena

Maria Magdala_and_Jesus_ChristRight, dacht ik. Dit soort dingen is toch voorbestemd voor die speciale personen op de wereld die dat al jaren doen en die er boeken over schrijven zoals Pamela Kribbe en Gabriela en Reint Gaastra-Levin, toch niet voor ons? Mijn hoofd vond er alles van maar gelukkig kon ik mijn aandacht richten op het uittikken van de tekst. Dat was een klus want ze sprak natuurlijk veel sneller dan dat ik kon tikken. Ineens bedacht ik me dat ik het ook kon opnemen op mijn iphone en daarna kon ik ook beter verbinding maken met dat wat er via haar gesproken werd en wat er gebeurde. We mochten onze kruinchakra openen en de energie ontvangen van Maria Magdalena.

Als je open staat voor het leven en voor alles wat het leven je biedt, kunnen er wonderen gebeuren. Voor mij was dit een hemels wonder want ik voelde de energie van Maria Magdalena echt helemaal door me heen stromen. Na afloop waren we alledrie stil, ook door de boodschappen die we mochten ontvangen voor onszelf en voor het groepsproces. Meteen erop voelde ik een enorme brok in mijn keel ontstaan die niet te stoppen was. Oh my God, er komt er nog een en deze keer ben ik de spreekbuis! Ik wist meteen dat Jezus voor de deur van mijn keel stond te trappelen en dat ik er niet onderuit kwam hem te laten spreken. Ik probeerde het nog even te negeren terwijl de gedachten in me opkwamen: dat kan toch niet waar zijn, dit is te gek voor woorden, dit ga ik echt niet doen etc. maar er was geen houden aan.

De boodschap van Jezus

Ik vroeg Bri om achter me te gaan zitten en de andere vrouw voor mij. Ze pakte mijn handen en trok mijn armen opzij en ik voelde zijn energie in mijn hart komen terwijl ik uit zijn naam sprak. Het was wonderbaarlijk. Hij vroeg me om andere woorden te zoeken voor hetgeen hem overkomen was aan het kruis, omdat de wereld hem toen niet begrepen had en hem gehoond had. Zijn energie breidde zich nog steeds uit in mijn lichaam, tot het ‘klaar’ was. Toen vroeg hij me hen te vertellen hoe ik me voelde. Het was even zoeken naar woorden maar kort samengevat was het alsof mijn hart zo groot was geworden dat ik er helemaal in zat. Mijn hart was zo groot dat het zich uitstrekte buiten mijn lichaam, ik voelde het zelfs buiten mijn handen en voeten. Niet alleen de energie die een hart normaal gesproken uitstraalt, maar mijn hele hart! Wow!

Bri zag onze energieën en de energieën van Maria Magdalena en Jezus in elkaar overvloeien als een grote liefdevolle energie. Wow. Het mannelijke en het vrouwelijk in elkaar herenigd. Integratie van de liefdevolle man en vrouw in ons. Dat het zo zou gaan had ik nooit kunnen bedenken!

Volledig leven in je hart

leonie_hartAls je volledig in je hart aanwezig bent, ben je verbonden met een tijdloze ruimte waardoor alles mogelijk is. Je kunt je overgeven aan alles wat er komt want je ervaart geen pijn en geen lijden. Toen ik na afloop van de workshop eenmaal thuis de channeling opnieuw terugluisterde, besefte ik pas de grootsheid van wat er gebeurd was en waarom we samen met de vrouwen konden doen wat we gedaan hebben. Volledig aanwezig zijn in je hart. Geen wonder dat ik zo’n diep vertrouwen voel in het leven. Het mooie is dat het aanstekelijk werkt. Het licht in ons delen we vrijelijk met de wereld om ons heen waardoor angst transformeert. Je hoeft er niets voor te doen en je er alleen maar voor open te stellen. Een hemels wonder!

En ja, ik weet dat ik er niet aan ontkom om ook deze ervaringen te delen: de hemelse wonderen nummer vier en vijf. Er komen er nog twee, ik heb nog geen idee wanneer want het zijn er in totaal zeven. We gaan het ontdekken.

Leven vanuit een hart

hart_boom_totaalVoor nu geniet ik vooral van de gedachte dat straks alle mensen helemaal in hun hart zitten. Want de oneindige liefdevolle Christus-energie van Jezus en Maria Magdalena is voor iedereen! Tijd bestaat niet… Stel je voor, dat niemand geen angst meer voelt alleen nog maar liefde? Stel je voor dat we allemaal vanuit ons hart leven en doen waar we blij van worden, in liefdevolle verbinding met elkaar? Dat we als het ware leven vanuit een groot hart? Stel je voor dat we zo samen wonderen verrichten voor een betere wereld! Ik kijk er naar uit en ga er lekker over dromen. Doe je mee?

Mocht je interesse hebben om de channeling te lezen, stuur me dan een mailtje, dan stuur ik hem naar je toe. Op dit moment voelt het nog te bijzonder om zomaar te delen met de hele wereld. Welkom in je hart! 

Ps: Zoals het er nu uitziet zal de volgende helende reis najaar 2015 plaatsvinden. Dit wordt een weekend voor vrouwen en mannen, want voor sommige dingen heb je pure liefdevolle mannenkracht nodig. Heb je interesse in deze workshop en wil je op de hoogte gehouden worden: laat het me weten!