Mijn afterlife is begonnen! – en een nieuwe uitdaging

Het is inmiddels alweer meer dan zeven jaar geleden dat ik borstkanker ontdekte en mijn genezingsproces in ging. Controles bij de oncoloog heb ik niet meer. Wel ga ik bijna ieder jaar naar de natuurgeneeskundige Bert van Aalst, die met een SCIO apparaat dat de energiefrequenties van organen in beeld brengt en deze ook kan herstellen. Soms is dat met het apparaat zelf en soms is er iets nodig van voedingssupplementen of een bepaald soort kurkuma die de bloed-hersenbarrière passeert, waardoor er in mijn lichaam, inclusief het hoofd, de boel opgeschoond kan worden. Ik heb net weer een kuur van een paar maanden achter de rug. Het was even nodig, nadat ik in het voorjaar Auschwitz had bezocht, wat een behoorlijke impact had op mijn darmfunctie. Het bezoek had allerlei helende processen op gang gebracht.

Alles is oké!

Bij mijn laatste bezoek deelde Bert me mee dat in al die jaren, mijn alvleesklier eindelijk weer werkte zoals het hoorde. Dat had hij al die jaren namelijk niet goed gedaan, waardoor er altijd gedoe was met mijn bloedsuikerspiegel. Ik was verheugd over het resultaat. Een van de dingen die hij ook doormeet, is de hoeveelheid kankercellen die in mijn lichaam aanwezig zijn. Ook dat is goed. Ook al weet ik diep van binnen dat er niets aan de hand is, toch is het altijd weer fijn die bevestiging te krijgen.

In mijn afterlife

Vorig jaar was ik in de zomer op een biodanzaweek, toen ik op de derde dag bij aanvang van de derde dansdag van mijn gidsen te horen kreeg:
‘Welkom op de derde dag van je afterlife.’
‘Huh,’ zeg ik, ‘afterlife, wat bedoelen jullie daarmee?’
‘Nou, heel simpel. Als je destijds chemo- en hormoontherapie had genomen, was je drie dagen geleden gestorven.’

Ik schrok me het apezuur. Wat een boodschap! Gelukkig was ik in een hele fijne en liefdevolle omgeving, en kon ik de impact van de boodschap goed tot me laten doordringen en delen met mensen. Blijkbaar krijg ik allerlei nieuwe kansen in dit leven. Extra kansen om iets moois in de wereld te zetten.

Bij de huisarts

‘Het wordt toch een wat groter litteken dan gedacht,’ zegt de huisarts vanochtend tegen me.
‘Het maakt niet uit. Als het maar weg is,’ antwoord ik.
‘Het maakt je wel uniek,’ zegt hij als grapje.
‘Ik ben al uniek,’ dien ik hem van repliek. ‘Bovendien, echte schoonheid zit van binnen, die komt door je uitstraling. Met of zonder litteken.’
‘Dat is ook zo,’ beaamt hij.

Weggestopte emoties bevrijden

Mijn huisarts verwijdert een moedervlek op mijn arm. Hij zit er al een paar jaar en mijn zus maakt zich er ernstig zorgen over. Vorige zomer drong ze een paar keer aan om er naar te laten kijken, maar ik weigerde. Ik maakte me geen enkele zorgen. Toch zette ze destijds iets in gang, en ik besloot om in gesprek te gaan met mijn moedervlek. Tijdens een meditatie, terwijl ik mijn vinger op de moedervlek legde, maakte ik contact met de oorsprong ervan. Er volgde een proces dat verbonden was met de ziel van mijn vader. Ik heb er niets van genoteerd. Proceswerk is bijna dagelijkse kost voor mij en ik schrijf niet meer alles op. Er verdween energie uit het litteken en ik dacht: ‘wat het ook was, het is er nu uit. Het kan geen kwaad meer doen.’ De ziel van mijn vader liet me vervolgens weten dat ik me geen zorgen hoefde te maken.

Moedervlek of melanoom?

Ook nu is zijn gezicht geruststellend. Mijn zus begon afgelopen weekend opnieuw over mijn moedervlek. Ze uitte wederom haar zorgen en somde een aantal kenmerken van een melanoom op, waaraan mijn moedervlek volgens haar voldeed. Ik besloot dat ik het ding beter kon laten weghalen. Al was het maar om mijn zus te ontzorgen. Zelf maakte ik me er geen zorgen over, maar misschien zag ik iets over het hoofd? Ieder mens heeft immers een eigen blinde vlek.

Spirituele boodschap

Ik denk aan de spirituele boodschap van huid. Ik weet dat zowel de huid als longen verbonden zijn met grenzen en dat is wel het thema waar ik tot nu toe mee bezig ben geweest. Uit liefde kan ik veel geven en mijn persoonlijke behoeften opzij zetten, maar ik had mijn grenzen gevoeld en geuit. Het leverde opnieuw een afscheid van een geliefde op. Dat verdriet was er ook, ook al was het deze keer een liefdevol afscheid waarin we elkaar konden zien in wie we waren. Zelfopoffering om te kunnen blijven verbinden, is blijkbaar iets wat voor mij als vrouw natuurlijk is, en iets wat mannen van nature minder of niet doen. Dat maakt me altijd weer verdrietig, ook al weet ik van mezelf dat ik de liefde waard ben. Ik zie het als een collectieve mannenwond die natuurlijk verbonden is met de collectieve wond van de vrouw door de eeuwen heen. Dit is waar we nu staan en dat heb ik te nemen.

Afscheid en vuurritueel

Ik besef opnieuw waarom ik afgelopen weekend zo moest huilen, bij het vuur-ritueel op het afscheid van Marinus Knoope, bekend van de creatiespiraal als instrument en stappenplan van wens naar werkelijkheid. Hij gaf de brandende fakkel door aan zijn twee zussen en vriendin, die voor het waarborgen van zijn werk gingen zorgen. Met de fakkel werden drie houtjes aangestoken, die symbool stonden voor lichaam, geest en ziel. In het midden was het leeg. Ik voelde de impact van dit ritueel op het grote collectief. We gaan van ‘ik’ naar ‘wij’. We gaan verbinden! Dat is wat ik steeds weer voelde en de tranen bleven maar stromen. Verbinden, eindelijk!

Tranen huilen

Een mannelijke deelnemer stond naast me, en zag mijn tranen.
‘Goed zo, huil maar. Besef maar dat je mens bent,’ zei hij tegen me. Ik ervoer zijn opmerking als denigrerend en uit de hoogte. ‘Jeetje man, je bent mijn trainer niet en ik ben niet je coachee! We zijn hier allemaal gelijkwaardig. Wie denk je wel niet dat je bent, om mij zo te benaderen? Alsof ik niet weet dat ik mens ben. Je hebt geen flauw idee van de boodschap voor het collectief van dit ritueel en van mijn tranen!’
Die woorden schoten allemaal door me heen, maar ik zei niets.
‘Dit ritueel is zo belangrijk,’ antwoordde ik in een poging iets van de essentie over te brengen. Ik snifte nog even door terwijl ik de fakkel door de mensen van de groep zag gaan. Ik ging verder niet in op zijn opmerking. Maar misschien moet ik mijn innerlijk vuur alsnog aan hem laten zien?

Twijfel weghalen

Afgelopen maandag maakte ik een afspraak met de huisarts. Die weet wellicht toch meer dan ik. Ook hij reageert vanochtend laconiek. Ik laat hem de foto zien die ik vorig jaar naar aanleiding van de zorgen van mijn zus gemaakt had. Ik had hem zelfs een maand geleden verwijderd op mijn iPhone, toen ik oude foto’s aan het deleten was, met de gedachte: ‘dat is de angst van mijn zus, niet van mij’. Maar toen ze dit weekend haar zorgen weer uitte, haalde ik hem toch weer uit de prullenbak. Ik laat hem zien aan de huisarts die hem vergelijkt met de status van nu. Volgens hem is er niets veranderd, en is hij egaal van kleur. Het enige puntje is de onregelmatige rand.
‘Weghalen dan maar? Dan ben je ook van het gezeur van je zus af,’ grapt hij.
‘Weghalen. Iedere minuut die gaat naar zorgen maken over, is er een teveel. Dan ben ik daar van af. Bovendien ben ik soms wat vermijdend dus dan weten we het zeker.’
Hij kijkt in zijn agenda wanneer het kan.
‘Het kan zometeen wel, er zijn nog twee patiënten en dan staat er even niks.’
‘Doen,’ zeg ik.
En zo lig ik tien minuten later op de behandeltafel.
‘Ik kan er altijd nog een tatoeage omheen zetten,’ zeg ik als we het over het litteken hebben dat er zal ontstaan. Ik vertel over de indrukwekkende fotoreportage die vorig jaar op Facebook rondzwerfde.  Vele vrouwen met een borstamputatie, hadden hun littekens versierd met prachtige tatoeages. De serie werd geband omdat het volgens Facebook aanstootgevend was. Uit protest waren er weer andere vrouwen die de videoserie opnieuw deelden.
‘Jij hebt toch ook…?’, vraagt hij.
‘Borstkanker gehad? Ja, ik mis ook een kwart van mijn borst. Maar ik heb nooit de aandrang gevoeld dit cosmetisch te herstellen. Ik ben wie ik ben.’

Nog een extra check

Er komen vijf hechtingen en hij plakt ze netjes af met strips. Over tien dagen worden de hechtingen verwijderd. De moedervlek wordt opgestuurd naar het PA-lab van het ziekenhuis. Volgende week vrijdag weten we het zeker. Ik ben blij dat ik zo kort geleden nog mijn check heb gehad bij de natuurgeneeskundige. Die had ik gecombineerd met een bezoek aan mijn NEI-therapeute, die ik ook al jaren niet meer had bezocht. Zij test fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel wat ik nodig heb. Van haar kreeg ik extra Magnesium, van een ander merk dan gewoonlijk, en een bepaald soort probiotica voor mijn darmen om mijn immuunsysteem op te schroeven voor meer energie.
Als het goed is, ben ik weer helemaal gezond. Voorkomen is beter dan genezen. Dat is mijn manier van zorgen voor mijzelf. In het oude China werkten ze altijd zo. Artsen werden ervoor betaald om mensen gezond te houden. Als ze ziek werden, kregen ze geen geld. We gaan volgende week horen of ik nog steeds de juiste weg volg. Ik heb er alle vertrouwen in.
Het blijft natuurlijk wel een beetje spannend. Dat dan weer wel.

I did it my way – Na vijf jaar borstkankervrij!

lichaamAfgelopen donderdag was het precies 5 jaar geleden dat ik de uitslag kreeg van de mammografie en echografie: borstkanker. Ik bleek 2 tumoren te hebben in mijn linkerborst. Als behandelplan werden operatie, bestraling, chemo-therapie en hormoontherapie voorgesteld. Ik vond het veel te veel en besloot mijn hart te volgen en het op mijn eigen manier te doen: wel operatie en bestraling maar geen chemo- of hormoontherapie. En ook geen aanvullend okselkliertoilet of preventief eierstokken verwijderen.

Dat betekende nogal wat: ingaan tegen het voorgestelde behandelplan en de 4,5% en 14% grotere kans op volledige genezing af te slaan omdat ik voelde: maar dit klopt niet voor mij! Mijn toenmalige geliefde steunde me maar ik voelde ook zijn angst dat ik niet de juiste beslissing nam. Ik besefde: er is maar een mens aan wie ik uiteindelijk verantwoording af moet leggen, en dat ben ik zelf. Ik moet leven met de gevolgen van mijn keuze, ook al blijkt het de dood te zijn.

Het omarmen van de angst voor de dood

engelen5Het bleek niet de dood zelf te zijn, maar de angst voor de dood. Die kwam ik tegen toen mijn broer Jan in diezelfde periode binnen vier weken stierf aan uitgezaaide kanker. Die mocht ik omarmen. De spirituele zoektocht leidde me naar de gedrochten van de hel van vorige levens, waardoor ik ontdekte: het eenheidsbewustzijn ligt niet alleen omsloten in de liefde, maar kan alleen maar ontstaan als we ook die schaduwkanten in onszelf ontmoeten en omarmen. De illusie van het ego doorprikken. Mijn hart werkelijk volgen en erop vertrouwen dat mijn keuzes goed zijn en dat er altijd voor me gezorgd wordt.

Gemakkelijk was het allemaal niet en spannend was het zeer zeker ook. Vooral toen ik na 2  jaar controle besloot om de volgende controles over te slaan totdat ik bij de 5-jaars controle zou zijn. Ik had een unheimisch gevoel bij dat derde jaar, het voelde als een zwaard van Damocles. Diep van binnen was er een bepaalde angst dat ze weer iets zouden vinden. Ik durfde mijn angsten niet onder woorden te brengen en wist alleen maar: als het zo is, dan ga ik het anders doen. Chemotherapie en hormoontherapie, dat is het niet voor mij. Misschien wel voor miljoenen andere vrouwen met borstkanker, maar niet voor mij!

De NEI-test

gezond_hartIk liep in die periode bij een natuurgeneeskundige die met een NEI-test constateerde dat het aantal kankercellen weer was toegenomen. Het verbaasde me niet en ik nam het met liefde aan. Ik slikte braaf de homeopatische tabletten die ik van haar kreeg, samen met andere voedingssupplementen als vitamine C en D3. Ik kwam een half jaar later bij een andere natuurgeneeskundige terecht die  met behulp van een SCIO-apparaat dat de energiefrequenties van organen meet, hetzelfde constateerde. Hij behandelde me met het systeem en bood me een kurkumakuur aan om op te schonen. Volgens hem lag het ook aan mijn darmen want ik had een flinke candida infectie, waardoor mijn weerstand niet optimaal was.

Wat ik leerde en ook veel gelezen had vanuit de complementaire geneeskunst, is dat ieder mens kankercellen heeft, maar dat een gezond lichaam deze zelf kan opruimen. Wat ik vooral deed was dus: zorgen dat ik gezond bleef. Dat betekende zuinig zijn met suiker en bij tijden volledig vermijden, stress zoveel mogelijk aanpakken, bewegen en naar buiten: de natuur in. Luisteren naar mijn lichaam als die vroeg om een massage of een wandeling. Alle spirituele processen aangaan die langskwamen en de bijbehorende lessen in liefde te omarmen. De angst om niet genoeg te verdienen in mijn bedrijf, los te laten en te vertrouwen dat het universum voor mij zorgt. Iedere keer opnieuw.

Trouw zijn aan jezelf

hart2Door de jaren heen, voelde ik alleen maar: ik moet trouw zijn aan mezelf. Een maand geleden was ik voor de laatste keer bij de natuurgeneeskundige met het SCIO-apparaat. Hij was meer dan tevreden want al mijn waarden waren buitengewoon goed: de insuline, de darmen, de waarden van het aantal kankercellen was al een jaar helemaal goed, en mijn hormoonhuishouding was ook optimaal. Ik voelde me ook voor het eerst sinds al die jaren energiek. Want energieverlies: dat was een van de grootste gevolgen van al die behandelingen die ik had ondergaan.

Afgelopen donderdag, precies 5 jaar later, liet ik weer een mammografie maken. Mijn soulteam, een team van gidsen die mij sinds mijn behandelproces van borstkanker ondersteunt, had me al voorgelicht en me uitgedaagd om in het vertrouwen te blijven. ‘Voel alle emoties en daarna is het celebration time: tijd om het leven te vieren.’

De steun van mijn soulteam

De dag zelf waren ze er natuurlijk ook. Na de mammografie zat ik op de gang te wachten met mijn vriendin, en ze lieten me weten dat de mammografie er goed uit zag, maar dat de arts voor de zekerheid nog even een echografie wilde doen. Vijf minuten later kwam de laborante mij hetzelfde vertellen. De echografie werd door de radioloog zelf gedaan en ik keek mee op het scherm. Als ex-rontgenlaborante kan ik nog een beetje mee-interpreteren. Ze bleef wat langer bij mijn rechter borst kijken, en mijn gidsen vertelden me dat er niets was om zorgen over te maken, maar dat ze het goed in beeld wilde brengen en zeker wilde zijn van haar zaak. Ook dat kwam uit.

Na vijf jaar borstkankervrij!

Uiteindelijk feliciteerde de radioloog mij: u bent helemaal gezond, het ziet er allemaal goed uit. Hoeraa! Ik barstte spontaan in huilen uit. Ondanks al het vertrouwen dat ik de afgelopen jaren gevoeld had, was het toch een eenzame wedstrijd geweest. Misschien is eenzaam niet het juiste woord, want er waren ook tal van mensen die me echt vanuit hun hart ondersteunden. In de loop der jaren kwamen er ook steeds meer berichten van mensen die het op hun eigen manier wilden doen zoals blijkt uit de Facebookgroep Kanker anders benaderd en artsen die geloofden in een andere aanpak en die hun kennis op internet deelden, zoals de DVD-serie Cancer, a global quest. Maar toch: het was mijn innerlijk strijd. Die weg mocht ik zelf lopen.

Steun van mijn vriendin

borstenIk was super blij dat ik mijn vriendin had meegevraagd. Natuurlijk kon ik het allemaal zelf, maar inmiddels heb ik ook geleerd dat liefde en houden van jezelf ook betekent dat je voor jezelf mag zorgen in de zin van steun vragen. Gedeelde smart is halve smart en gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Vooral dat laatste heb ik ervaren. Ik heb genoten van de zon op mijn gezicht, van de taartjes die we samen gingen eten, van de heerlijke lunch, van de Jeroen Bosch tentoonstelling in de stad, van de voetmassage die we onszelf aan het eind van de dag cadeau deden en van de twee prachtige jurken die ik mezelf cadeau deed: voor iedere verdwenen tumor een.

I did it my way and it worked!

In dit filmpje deel ik mijn blijdschap met de wereld. Ik deel het nu graag met jou. Het is fijn om deze periode van verplichte controles af te kunnen sluiten en ik kijk er naar uit om mijn oncoloog op 24 maart te hand te schudden en te zeggen: I did it my way and see: it worked!  

Psychose of Spirituele Crisis?

Voor de vierde keer in mijn leven, of beter gezegd sinds de start van mijn genezingsproces van borstkanker in 2011, belandde ik dit jaar in een ‘psychose’. Althans, zo benoemden mijn huisarts en de psychiater het die ik de eerste keer raadpleegde. Toegegeven: dat plakplaatje zit me niet lekker, het is meer dan dat. In diverse artikelen op internet wordt het een spirituele crisis genoemd.

Een Buiten-gewone Spirituele Reis

Zelf ervaar ik het eerder als een Buiten-gewone Spirituele Reis: ik bevind me in een wereld die plaatsvindt buiten de ‘gewone wereld’ maar tegelijkertijd ervaar ik dat ik midden in het leven sta. Het plakplaatje ‘psychose’ voldoet voor mij niet aan wat ik persoonlijk ervaren heb. Iedere spirituele crisis die ik ervaren heb, is helend voor mij en het brengt het mij tal van positieve dingen in mijn leven waarmee ik ook anderen van dienst kan zijn. Zo heb ik door deze ervaringen een helderziendheid, heldervoelendheid en helderhorendheid ontwikkeld die ik intuïtief inzet bij de begeleiding van mijn klanten op het gebied van relatiecoaching bij ingewikkelde liefdesrelaties.

Zorgen van de mensen om me heen

samenOp Facebook deelde ik mijn ervaringen. Ze ontstaan bij mij na een reeks van bijzondere en indrukwekkende ontmoetingen met mensen en ervaringen waarbij ik mijn grenzen verleg, gecombineerd met een verhoging van bewustzijn en het daardoor niet kunnen slapen. Vooral dat laatste is voor mij de grootste boosdoener. ‘Hou me voor een lange periode uit mijn slaap, en ik ben in staat om een moord te bekennen die ik niet gepleegd heb,’ riep ik vroeger. Dat is gelukkig nooit gebeurd, omdat ik niet door kwaadwillende mensen omringd ben, maar door mensen die van me houden.

Veel mensen in mijn omgeving die ‘het zagen gebeuren’ of die deelgenoot werden van mijn buitengewone staat van bewustzijn, maakten zich zorgen. [Read more…]

cadeautjes van het leven

‘Suzanna van de Hunnen is dood’ bericht mijn lief me via whatapp. Ik lees het bericht in de kleedkamer van het zwembad en barst spontaan in huilen uit. Ik ken Suzanna via Twitter en voel me met haar verbonden. Terwijl ik voel hoe de tranen spontaan over mijn wangen rollen staar ik naar het plafond en denk ik aan de video van Suzanna die ik laatst zag: liggend in een hangmat, starend naar de bomen, zich een voelend met de natuur en de vogels. Vrede voelend in een doodziek lijf. Zo indrukwekkend!

Suzanna

Een missie voor Suzanna

Suzanna kreeg in 2005 eierstokkanker en een jaar later krijgt ze het bericht dat ze was uitbehandeld en hooguit nog twee jaar te leven had. Ze weigerde de voorgestelde chemo-behandelingen en richtte zich op de kwaliteit van het leven. In 2011 schreef ze het boek ‘Stervensdruk, geen tijd om dood te gaan.’ Nu is het dan toch zo ver…. In Haar missie om de dood gewoon bespreekbaar te maken, is ze wat mij betreft geslaagd.

 

Weer vrouw zijn na borstkanker

Vanochtend hing ik aan de telefoon met een van de deelnemers van ons weekend ‘Weer vrouw zijn na borstkanker’ dat mijn collega Cindy Bucher en ik gaan geven van 7 t/m 9 juni. [Read more…]

Afscheid nemen bestaat niet

afscheidVandaag was ik op de begrafenis van de broer van een van mijn beste vriendinnen. Hij overleed 5 weken na de diagnose kanker, net zoals bij mijn broer Jan twee jaar geleden. Een oneerlijke strijd die niet te winnen viel. Wat laat hij veel mensen achter. Wat was vandaag er veel licht in de kerk.

Afgelopen weekend was weer zo’n bizarre Pasen dat in het teken stond van afscheid nemen.
Dit gedicht wat vandaag werd voorgelezen wil ik graag delen, omdat het zo mooi is en het troost geeft: [Read more…]

Alles is liefde, welkom 2013

dolfijnen 2De afsluiting van het jaar 2012 was ook dit jaar een bijzondere gebeurtenis. Samen met een groep vrienden en en voor mij nieuwe mooie mensen, vierden we de jaarwisseling bij King en Tineke van centrum De Regenboog. De Regenboog staat voor mij symbool als een plek waarbij veel bijzondere gebeurtenissen hebben plaatsgevonden in mijn genezingsproces. In 2010 deed ik er samen met mijn lief een tantracursus en sindsdien was het hek van de dam. Vele tantraweekenden volgden, waarbij ik steeds nieuwe dingen tegenkwam in mijn persoonlijke en spirituele groei.

Dubbele ontmoeting met mijn overleden broer

Een van de magische momenten was toen een van mijn vrienden van de groep mij een healing gaf en hij net als ik, de aanwezigheid van mijn overleden broer had gezien en gevoeld. Dat vernam ik na afloop van de oefening.  Ik was verwonderd dat hij ook had ervaren dat mijn broer bij ons was, ja we noemden zelfs dezelfde plek waar hij zat. Wat ik zelf niet meegekregen had was dat hij hem ingedachte wegstuurde, en tegen mijn broer zei: je mag wel gaan, ik zal voor je zus zorgen. Ik had alleen maar gezien dat mijn broer op een bepaald moment ook weer wegging. Dat hij mijn broer ook ontmoette in de sferen was voor mij van enorme betekenis. Want hoe je het ook wendt of keert: het blijft voor je mind altijd een bizar iets, het ontmoeten van overledenen in een andere dimensie. [Read more…]

Terug in je vrouwelijke zelf na borstkanker

Veel vrouwen die borstkanker hebben gehad vinden het lastig om met de verandering in hun geopereerde lichaam om te gaan. Hun borsten, het symbool van vrouwelijkheid, is geschonden door de operatie en het nieuwe aanzicht is verweven met kanker als ziekte. Het is dan ook geen wonder dat veel geopereerde vrouwen moeite hebben met het accepteren van hun nieuwe lichaam, zeker als zij een borst moeten missen of zelfs allebei. Sommige vrouwen hebben ervoor gekozen hun borsten te missen uit voorzorg om de erfelijke ziekte niet te krijgen.

  • Wat doen deze veranderingen van het lichaam met je zelfbeeld? Kun je je nog vrouw voelen?
  • Voel je je nog aantrekkelijk voor je partner? Hoe intiem durf je te zijn met elkaar? Hoe vrij durf je te zijn in je lichaam?  
  • Hoe is het voor jou om jezelf te zien in de spiegel?  Zie je jezelf vooral als een beschadigd mens of lukt het jou om de prachtige vrouw te zien je bent? 
  • Wat is de invloed op de beleving van je vrouw zijn en je seksualiteit?
  • Hoe ga je er mee om?
  • Hoe kun je de identificatie met je ziekte loskoppelen en jezelf weer vinden?

 

Identificatie met je ziekte

Als je bent behandeld voor borstkanker, is het logisch dat gedurende een lange periode, je aandacht gaat naar je ziekte. Je doet er immers alles aan om weer te genezen. Als de behandelingen achter de rug zijn, kan het lastig zijn om je leven weer op te pakken en je identiteit los te koppelen van jou als kankerpatiënt.  Het krijgen van een ernstige ziekte heeft een grote impact op je leven en zorgt vaak voor veranderingen in je houding ten opzichte van het leven. Voor veel vrouwen is de ziekte het begin van een spirituele zoektocht. Terugkerende controles zorgen opnieuw voor een confrontatie met de ziekte met spanningen als gevolg. Het liefst wil je je weer mens en vrouw voelen. Je wilt leven. Dat kan soms lastig zijn. Hoe krijg je dit voor elkaar? Hoe gaat je partner om met je veranderde lichaam? Hoe geef je weer invulling aan intimiteit en seksualiteit?

De helende zachtheid en liefdevolle acceptatie

Een liefdevolle blik, met liefdevolle aandacht kan genoeg zijn om een innerlijk acceptatieproces op gang te brengen of om dit te verankeren. Uit ervaring weet ik hoe helend liefdevolle aandacht voor een geopereerde borst kan zijn. Er is een verlangen naar erkenning van wat jou is overkomen, ook wat betreft je veranderde lichaam. Je borsten verlangen naar een liefdevolle benadering. Een aanraking of benadering vanuit onvoorwaardelijke liefde, door een sister die weet waar jij doorheen bent gegaan, kan heel helend zijn.

De helende kracht van sisterhood

Vrouwen zijn er in de wereld om elkaar te helpen en te steunen. Als je borstkanker hebt gehad kan het een uitdaging zijn om jezelf als vrouw weer te laten zien. Soms is het gemakkelijker om dit te doen in een veilige omgeving met vrouwen die weten waar je doorheen bent gegaan. Vrouwen die net als jij weer verlangen naar het leven. Vrouwen die net als jij de levensenergie weer willen voelen stromen in hun lijf. Vrouwen die weer willen thuiskomen in hun lichaam en die hun kwaliteiten en gaven weer willen delen met de wereld. Vrouwen die zich ondanks de beschadiging van hun lijf of het gemis van hun borst(en), zich weer vrouw willen voelen.

Voor sisters door sisters – een tweedaagse workshop

Samen met Cindy Buchner, verzorg ik van vrijdagavond 30 november 20:00u tot zondagmiddag 2 december 16:00u  een workshop voor vrouwen die net als wij borstkanker hebben gehad. Bovenstaande thema’s zullen hierbij aan bod komen. Cindy is een vrouw die in contact staat met haar hart en de universele onvoorwaardelijke liefde die er in huist.

Onvoorwaardelijke liefde

De energie van onvoorwaardelijke liefde is de basis waarmee we werken. Het zal je helpen en uitnodigen om jezelf liefdevol te omarmen. Daarnaast zetten we onze helende gaven in om vrouwen te helpen bij het loslaten van emotionele opgeslagen energie in het lichaam, zodat zij weer bij de kracht van hun vrouwelijke essentie kunnen komen. Er komen verschillende werkvormen aan bod, waaronder meditatie, beweging, dans, sjamanisme, heling en creatieve werkvormen. Er is voldoende ruimte voor ontspanning, zoals het gebruik van een sauna en/of hot tub. De focus van het weekend ligt niet op de ziekte, maar op jouw pad naar je vrouwelijke zelf.

Wat kan dit weekend je opleveren?

  • Je ervaart de steun van vrouwenverbinding met vrouwen die weten waar je over praat
  • Je herontdekt schoonheid in jezelf en in andere vrouwen
  • Je ervaart de kracht van liefdevol contact met je lichaam en vrouwelijkheid
  • Je zet een nieuwe stap in zelfacceptatie van je veranderde lichaam
  • Je maakt opnieuw contact met je levensenergie
  • Je ervaart de helende werking van onvoorwaardelijke liefde
  • Je kijkt met meer liefde en zachtheid naar jezelf
  • Je maakt opnieuw contact met de essentie van het vrouw zijn
  • Je leert hoe je jouw identificatie met je ziekte kunt loskoppelen, terug naar je vrouwelijke zelf

Waar: Centrum De Regenboog, Esweg 4A, 7991 AC Dwingeloo. Plattegrond

Wanneer: Vrijdagavond 30 november 2012 vanaf 20:00u t/m zondagmiddag 2 december 16:00u

Wie: Door Leonie Linssen en Cindy Buchner.

Investering: € 275,- exclusief 21% BTW. Dit is inclusief 2 overnachtingen, volpension, koffie en thee en gebruik van sauna en hot tub.

Om een sfeer van intimiteit en veiligheid te kunnen waarborgen is er slechts plaats voor 10 vrouwen. Heb je interesse om deel te nemen aan ons weekend? Laat het me weten

Man/vrouw transformatie: van ontvangen naar delen

Vorig weekend was een bijzonder weekend voor mij. Voor het eerst gaf ik met drie andere trainers aan negentien deelnemers een weekend in Liefdevol Verbinden met als thema: Ontdek de man en vrouw in jou. Nog nooit heb ik zo vanuit onvoorwaardelijke liefde, gemak en vanuit mijn hart een training gegeven. Ik was beduusd van het resultaat.

De man en vrouw in mij

Het man/vrouw thema is een thema waar ik al langer mee worstel. Toen ik vorig jaar mijn borstkanker ontdekte, versnelde het spirituele proces rondom dit thema zich. Ik kwam er achter dat mijn borstkanker verbonden was met de vrouwenlijn in mijn familie, met seksualiteit, machtsmisbruik en het krijgen van kinderen. Ik ontdekte hoe ik de negatieve energieën die in mijn lichaam waren opgeslagen, ook die van het collectieve bewustzijn, kon vrijmaken door meditaties en door helingen met hulp van anderen.

De kracht van vergeving

Afgelopen zomer toen ik nog aan het bijkomen was van de bestralingen wist ik al dat ik met thema aan de slag zou gaan. [Read more…]

Het universum zorgt voor mij – leuke cadeautjes

Ik moet nog steeds terugdenken aan gisteren, toen ik in de wachtkamer van het Jeroen Bosch ziekenhuis wachtte tot ik opgeroepen werd voor mijn eerste jaars controle mammografie. Verwonderd keek ik op mijn horloge: hoe was het toch mogelijk dat om half 9 in de ochtend het programma al een kwartier uitliep? Een wat oudere vrouw in een rolstoel keek me vriendelijk aan en lachte toen ik mopperde over de tijd. Haar ogen stonden helder en ze straalde een enorme rust en wijsheid uit. Ze begon te zingen ‘Always look at the bright sight of life. ‘Dat liedje mogen ze zingen op mijn begrafenis’ zei, ze. Hoewel haar omgeving het niet wilde weten, had ze het toch zo geregeld. [Read more…]

Trouw zijn aan jezelf

Voor mijn neus staat een glas heerlijke groene smoothie. Toegegeven: hij is rood, maar dat komt door de ingrediënten: mango, framboos, sla en courgette. Ik word erg blij van het drinken van groene smoothies. Sinds de energetische behandelingen en healings ten behoeve van mijn genezingsproces ben ik gevoeliger geworden voor wat ik eet. Of eigenlijk: ik voel nu veel beter waar mijn lichaam behoefte aan heeft. Dat is niet witte wijn, koolhydraten en suiker maar dat zijn veel verse groenten en fruit, en gezonde zelfgemaakte soepen. [Read more…]