Afgelopen week nam ik afscheid van een grote liefde, mijn tweelingvlam. Vorig jaar kwam hij in mijn leven in een tantraweekend, waarbij het de gewoonte is om na zo’n weekend elkaar weer los te laten en door te gaan met je leven. Door ons samenzijn werd in dat weekend mijn seksualiteit opnieuw geboren. Die was na de behandelingen van mijn genezingsproces van borstkanker namelijk vrijwel volledig verdwenen. Onze lichamen reageerden energetisch als een waanzinnige op elkaar.
Eenmaal thuis werd ik midden in de nacht wakker en voelde ik mijn lichaam nog steeds reageren. Ik zag beelden van een man een een vrouw, samen op een brug boven een rivier. Wat gingen ze doen? Toen hoorde ik de stem van mijn ziel die riep: ‘Hij is je man. Jij moet hem vragen want hij is bang om afgewezen te worden.’ Wat zeg je? De stem bleef de boodschap herhalen. Ik was verward, want het was niet wat ik geleerd had over tantra en het was zeker niet wat hij aangegeven had bij het afscheid. Want mijn tweelingvlam was getrouwd en had hele duidelijke grenzen over wat wel en niet kon.
Grenzen verleggen
Sja. Daar zat ik dan met mijn grote dilemma. Me mengen in een bestaande relatie waar geen ruimte is voor meer? No way. Dat was echt tegen mijn principes. Bovendien had ik al ervaren met mijn tweelingziel hoe moeilijk dat kan zijn. Maar ik had me na mijn genezingsproces van borstkanker ook voorgenomen om voortaan alleen nog maar te leven vanuit liefde en keuzes te maken die gebaseerd waren op liefde. Ik wilde niet meer leven vanuit angst. De stem bleef maar komen, het was alsof ik geroepen werd. De roep werd bevestigd door de manier waarop mijn lichaam reageerde. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik besloot naar de roep te luisteren en stuurde hem een uitnodiging tot contact. Hij zei ja. Het betekende het begin van een verbinding waarin ik behoorlijke grenzen tegenkwam.
Opnieuw geboren
Onze eerste skype afspraak eindigde in een minutenlange stilte waarbij we elkaar in liefde alleen maar aankeken. Ik voelde de hitte in mijn lijf, van top tot teen. Hij ervoer hetzelfde. Die nacht werd ik opnieuw wakker. Ik kwam in een soort regressie terecht. Het was alsof ik een foetus was in een baarmoeder, die groeide en groeide. Steeds zag ik de liefdevolle blik van zijn ogen. Ik zag de engelen om me heen en Maria die me welkom heette op aarde. Zo werd ik die nacht opnieuw geboren werd ik wakker gewoon in mijn eigen bed in mijn eigen kamer. Totaal overdonderd en verwonderd.
De geboorte betekende de start van een periode van diepe processen. Zowel als mens, als in de spirituele wereld kwam ik mezelf en mijn grenzen behoorlijk tegen. Ik ontdekte dat in zijn huwelijk eigenlijk geen plaats was voor mij. Uiteraard begreep ik dat, want ik zag in mijn praktijk als relatiecoach iedere dag de ellende van wat er kan gebeuren als mensen vreemdgaan of over grenzen gaan. Dus paste ik me aan. Van de andere kant voelde ik: deze liefde is zo diep, die kan ik niet ontkennen. Het voelde alsof ik mezelf ontkende als ik dat deed. En dus verlegde ik ook mijn grenzen en hij de zijne, want ik voelde: het is nu belangrijk dat ik mezelf laat zien. Ik mocht gaan staan voor wie ik was.
Ontmoeting met vorige levens
In de nacht werd ik vaak wakker. Ik ontdekte dat ik met hem 86 vorige levens had geleid, en met zijn vrouw 21. Veel van die levens mocht ik zien en herbeleven in de vele regressieprocessen. Het waren allemaal levens waarin de liefde, ontrouw, liefde voor meer mensen, seks, macht en onmacht en misbruik een rol speelden. Man/vrouw levens en ouder/kind levens. De ene keer was ik slachtoffer, de andere keer de dader. Iedere keer werd ik uitgenodigd te luisteren naar de signalen van mijn lichaam.
Ik voelde dat ik door het herbeleven van die levens, de zielen van die levens naar het licht mocht brengen. Energie die huisde in mijn lichaam en die bevrijd mocht worden. Zielen die na de bevrijding elkaar om vergeving vroegen zielsafspraken maakten voor een volgend leven. In dit leven zou alles bij elkaar komen. We gingen op weg naar een leven met meer liefde en andere keuzes. Het einde van de periode van machtsstrijd, waarbij moord en doodslag, machtsmisbruik en misbruik van seksualiteit ten grondslag lagen. De liefde en verbinding werd geboren. Het vrouwelijke principe komt terug in de wereld, zodat man en vrouw uiteindelijk in balans kunnen komen. In onszelf en in de wereld.
Afscheid en loslaten
Het was zwaar om al deze processen in mijn eentje te doen en te zijn in een ruimte waarin tijd niet bestaat, want verleden, heden en toekomst vielen er in elkaar. Ik was blij dat ik mijn processen via de mail kon delen met mijn tweelingvlam. Gelukkig ontdekte ik na verloop van tijd dat er vrouwen waren met soortgelijke gaven en ervaringen. Ik was niet de enige! In de relatie kwam namelijk steeds minder ruimte om te delen. Zijn vrouw voelde haar grenzen ook en eiste deze op. Ik voelde dat ik geen plek meer had en uiteindelijk, na vele maanden proberen en volhouden tot ik niet meer kon, verbrak ik de relatie en leerde ik dat liefde loslaten is.
Vorige week namen we afscheid. Het was een bijzonder en magisch afscheid. Als wij samen zijn, dan zijn we namelijk ego-loos. Dan is alles goed en valt alles wat je als mens rationeel aan bezwaren kunt bedenken, weg. Dan is er alleen maar liefde. Onvoorwaardelijke liefde. Toch wisten we allebei: dit afscheid hebben we te nemen. Dit is onze weg. Het is belangrijk dat we vanaf nu ons eigen pad volgen. Het was fijn om die bevestiging allebei te kunnen voelen en te kunnen luisteren naar elkaar met onze ziel en ons hart. We weten dat de liefde voor elkaar oneindig is, en eeuwigdurend is en over de tijd heen getild wordt. In ons hart blijven we voor altijd verbonden, hoe de toekomst er ook uit gaat zien. We hadden er allebei vrede mee.
Welkom nieuwe wereld, welkom vrouwen!
Sinds het afscheid is mijn leven wonderbaarlijk. Het lijkt alsof alles op zijn plek is gevallen en alsof al het geleerde van de afgelopen jaren bij elkaar komt. Ik ervaar een synchroniciteit die wonderlijk is. Sinds de ontmoeting met mijn tweelingstraal Celeste Brianne Satie, die ik in 2009 in Amerika ontmoette, heb ik vier wedergeboortes gehad. Voor mij betekent het de geboorte van het vrouwelijke Christusbewustzijn. Bri komt in juni naar Nederland en ik weet dat wij in de toekomst gaan samenwerken. Vorig jaar mocht ik ontdekken dat ik de incarnatie van haar overleden tweelingzus ben, in een vorig leven als foetus in de buik van haar moeder. Iets wat zij meteen wist toen ze mij ontmoette.
Vrouwensteun
Vandaag tijdens een meditatie was het alsof ik haar handen had. Ik kreeg mooie boodschappen door over de toekomst, en over de samenwerking met de vrouwen. Ik voel dat ik op afstand door haar gesteund word. De tijd van opruimen van oude pijn is voorbij. Vanaf nu mag ik genieten van wat ik creëer voor de nieuwe wereld. Een nieuwe wereld waarin meer plek is voor liefde, compassie en samenwerking. We gaan naar een plek waarin we verbonden zijn met de natuur en de aarde. Ik weet dat Greenstones in Zweden de eerste plek is en ik heb ook al ‘gezien’ dat we in de toekomst in Nieuw Zeeland een tweede Greenstones gaan bouwen in een witte koepelkerk. Het hoe en waarom dient zich vanzelf aan. We hoeven ons er alleen maar aan over te geven en er op te vertrouwen, voluit in het hier en nu. Vertrouwen op vrouwelijke gaven dus.
Wil jij je vrouwelijke kwaliteiten (her)ontdekken en vrouwensteun ervaren? Kom dan naar onze workshops! Er staan verschillende workshops gepland en er is voor veel workshops een vroegboekkorting. Wees er dus snel bij! Hier lees je er alles over.
Lieve Leonie,
Met een brok in mijn keel heb ik je verhaal gelezen! Zo herkenbaar, alleen het einde verschilt zo enorm …. Geen afscheid, maar simpelweg dood negeren. Ik kan het gewoon niet bevatten!
Geniet van alle mooie dingen op je pad!
Liefs Monique
Wat een herkenbaar verhaal, maar waarom het contact verbreken Leonie? Jullie komen elkaar toch niet voor niets tegen. Het is een game waarin jezelf, je vlam en zijn vrouw aan meespelen. Dat zij redeneert vanuit haar angsten is haar ding en daar heeft zij dingen in te leren. Dat laat jij haar zien. Door het contact te verbreken hoeft zij haar angst niet meer te confronteren. Jullie als vlammen nemen dit dan van haar over terwijl het echt bij haar hoort te blijven. Zij heeft er toch ook mee ingestemd dat de ontmoeting gaat plaatsvinden.
Dat er voor haar grenzen zijn in het contact wat jullie samen hebben kan ik me heel goed voorstellen. Het meteen delen van je partners kan een stap te ver zijn. Maar jullie contact kan toch ook anders zijn? Het hoeft toch niet of “all the way” te zijn of niets. Dat neigt toch wel heel erg naar de dualiteit. Er is toch ook een tussenweg waarin je de ander tijd geeft om haar eigen proces te draaien en waar je naar openheid toewerkt. Is het niet de bedoeling dat we leren dat er liefde genoeg is. Dat als vlammen liefde naar elkaar hebben dat dit niet betekent dat er geen liefde meer is voor een aardse relatie.
Ik kan me voorstellen dat er daarna mooie dingen op je pad zijn gekomen. Maar zoek je daarin geen bevestiging dat je de juiste keuze hebt gemaakt? Je weet niet wat het je brengt als je de keuze had gemaakt om toch contact te houden met elkaar.
Ik geloof dat er mensen zijn die het voortouw mogen nemen om andere te laten zien dat er liefde in overvloed is. Het is geaccepteerd als je onvoorwaardelijke liefde voelt voor je ouders, je broer, een vriendin of je hond. Maar als je ineens deze liefde voelt voor iemand van het andere geslacht slaan de alarmbellen aan en worden oude patronen en angsten aangetikt. Niet alleen bij de betrokken zelf maar ook in de omgeving. Is het niet juist de bedoeling om andere te laten inzien dat het anders kan. Wij voelen dat er liefde kan zijn voor meerdere personen en is het dat dan niet wat we in de wereld mogen zetten?
Ik struggel ook dagelijks en twijfel vaak of ik niet voor de gemakkelijkste weg moet kiezen om het contact te verbreken. Je eigen gevoel wegcijferen zodat iedereen in de omgeving hun eigen angsten kan sussen. En dat terwijl je weet dat jezelf de belangrijkste persoon op aarde bent. En dat je nooit je eigen gevoel mag negeren.
De kosmos laat deze ontmoeting plaatsvinden. Het is zwaar uniek dat vlammen elkaar mogen herkennen en elkaar mogen helpen in de spirituele ontwikkeling. Om dan de keuze te maken om het contact te verbreken voelt zo tegenstrijdig.
Misschien heb ik wat aannames gedaan in dit verhaal. Dat is absoluut niet mijn bedoeling maar ik beschrijf het gevoel wat het bij me oproept. Zo zonde om terug te gaan in de angsten en het mooie van een ontmoeting met je vlam te negeren.
Prachtig prachtig Leonie. En ja Monique ik snap je maar al te goed. Het is vaak ook niet te bevatten waarom mensen voor hun gevoel willen weglopen. Vaak heeft het te maken met eerdere slechte ervaringen. Angst dus. En angst blokkeert en als men niet signaleert dat ze een probleem hebben doen ze er ook niets mee en kunnen alleen maar vrijblijvendheid aan, maar binden zich dus niet. Het is aantrekken, afstoten, angst en ego wat dan een rol speelt. Voor diegene die er WEL aan toe is, zeer lastig te vatten. Ook ik heb een zieleconnectie. Ik zal het nooit vergeten en het heeft mij opgeleverd: een onvoorwaardelijke liefde. Maar ik ga wel dapper verder. Met hem altijd in een hoekje van mijn hart.
Hallo Leonie
“Het had zo mooi kunnen zijn ;-)” Kennelijk was de bedoeling van de ontmoeting met je tweelingvlam te ervaren dat liefde loslaten is. Het lijkt er op dat je vlam er nog niet aan toe is om zijn (jouw) mannelijke energie te verenigen met jouw (zijn) vrouwelijk energie. Iets kan alleen uit eigen vrije wil stand gehouden worden. Als jij je straal al hebt ontmoet zou ik, als ik jou was, je aandacht op richten, dat is een verbinding van een hele andere orde.
De ontmoeting met mijn tweelingvlam is anders verlopen. Zij is getrouwd en heeft een gezin, ik heb kinderen uit mijn vorige huwelijk en heb inmiddels een relatie met een andere vrouw. Onze partners geven ons de ruimte om elkaar te zien en tijd aan elkaar besteden.
Wij zijn er wel aan toe om onze afgesplitste delen te herenigen, zonder dat we een traditionele relatie hoeven aan te gaan. Wij vullen elkaar aan en groeien in ons (bewust)ZIJN. De liefde die wij voelen is zo groots en diep, dat is niet te bevatten voor mensen die dat (nog) niet mee hebben gemaakt. Dat maakt het bijzonder lastig om die erkenning te krijgen in onze omgeving, dit strookt absoluut niet met onze huidige (oude) patronen en opvattingen over liefdesrelaties.
Wij willen graag ‘liefde in vrijheid’ neerzetten. Verbinding uit eigen vrije wil, niet gebonden zijn vanuit afhankelijkheid of angst. Als je echt vrij bent, ben je niet bang om iets of iemand te verliezen. Ga met wie dan ook een verbinding aan, er is liefde in overvloed. Elke relatie is uniek, maar niet exclusief, uiteindelijk zijn we allemaal ÉÉN.
Nog een tip: we zitten in een transitie van 3de naar de 5de dimensie. Uitleven van karma heeft geen zin meer. Vergeving vanuit je hart werk veel sneller. Vergeef, vergeef en vergeef, dan houdt niets je nog meer in 3D.
Veel liefs, Egbert
Mooi verhaal Leonie en pakkend geschreven.
Mooi ook hoe jij er mee omgaat.
Wens je een nieuw en liefdevol pad toe.
Hartelijke groet van Marja